Het was een modern en ruim leeuwenverblijf toen Artis -onze prachtige, hoofdstedelijke dierentuin- het leeuwenverblijf in 1927 (!) opende voor publiek. 
Artis bleef in de Tweede Wereldoorlog open voor publiek, alleen toen de oorlog op haar einde liep, werd het krijgen van voeding voor de dieren moeilijker. Ook werd de stroomvoorziening uiteindelijk afgesloten en verstopten steeds meer onderduikers zich in Artis. Met veel liefde, toewijding en aanpassingen kon Artis de oorlogsjaren overleven.

De Coronacrisis blijkt inmiddels een onzichtbare vijand die zich moeilijk laat verslaan. Behalve winkeliers, de horeca en de evenementenbranche dreigen dierentuinen (in kleine particuliere vorm en de grotere dierenparken) de strijd met het verlies van inkomsten en het uitblijven van Overheidssteun te verliezen. Waarbij natuurlijk de dieren de grootste verliezers zijn.

Half februari 2021 zullen de leeuwen, de Koningen van Artis de dierentuin moeten verlaten. Er is geen geld om de verblijven aan te passen.

Je kunt van alles vinden van het houden van dieren in dierentuinen. Feit is dat deze dieren er NU eenmaal zijn. En dat wij ze in deze enorme verdrietige situatie NIET aan hun lot mogen overlaten. De discussie over het bestaansrecht van dierentuinen moet niet gevoerd worden over het bestaansrecht en het recht op goede verzorging van de dieren die er nu zijn.
Dat kan later. 

Artis heeft vorig jaar (2020) het jaar af moeten sluiten met een verlies van 10 miljoen EURO.
Tien miljoen. 
Er is zo goed mogelijk begroot, er is gebudgetteerd. Ook wordt er afscheid genomen van 35 medewerkers. Maar tegen de noodgedwongen sluiting en het daaruit voortvloeiende gebrek aan inkomsten maakt het voor Artis moeilijk om het hoofd boven water te houden.

Dat laten wij niet gebeuren, toch?

#vergeetARTISniet