Via deze weg wil ik graag geld inzamelen voor mijn moeder en mijn zusje.

In 2009 verloor ik (Wij) onze lieve moeder aan een ernstige ziekte , het bleek na lang vechten en met nog steeds wil & veel levenskracht voor haar kinderen niet te strijd op te willen geven ondanks de (kanker)  , er werd door een foute diagnose eerst gezegd dat mijn moeder zich niet aan moest stellen en last had van een griepje.  Ik vergeet dit nooit meer, als je achter af hier over na gaat denken hoe het anders had kunnen gaan,  helaas toen het echter achter uit ging en de artsen vertelde dat mijn moeder 'Baarmoederhals kanker had' en ondertussen in dit stadium het zich al te ver verspreid had er door chemo en bestralingen niks meer gedaan kon worden en er tot het laatste moment gevochten is in deze lijdensweg voor haar leven om de wil voor haar kinderen en klein kind (wat haar de kracht gaf om door te blijven vechten tot de laatste dag) . Natuurlijk was er toen al een probleem omtrent de nazorg rond om de uitvaartzorg.  We hebben haar wens vervuld, ze wou altijd dicht bij haar vader komen te liggen in Eindhoven ( onze Opa ) het was voor mij en onze familie een hele zorg en geregel als of we een bruiloft hadden gemaakt om haar de mooiste dag en afscheid te geven op haar laatste rust plaats.  Het enige wat hier nog ontbrak was een mooie grafsteen . We hebben altijd nadien het graf mooi aan gekleed met mooie planten (hortensia was haar favoriet) en bloemen ,  mijn nichtje (dochter van mijn zusje) altijd mooie vlinders plaatst of' zo nu en dan een tekening achter laat in een speciaal doosje  zo dat haar oma de brieven en mooie tekeningen krijgt.

Ik vergeet die dag nooit meer hoe veel pijn en verdriet mijn jongste zusje toen had van 11jaar.

De kosten rond het graf zijn via de gemeente voor de kist gegaan en oom's en tante hebben hier een hoop bij geholpen om dit nog tot goede wegen te laten leiden , echter door dat er zelf geen bedrag overbleef in de kosten is de steen niet meer gekomen.

Me zussen en ik hebben die dag en dagen altijd nog er over gehad we missen een steen maar hoe en wat het worden moet en hoe we het gaan opbrengen samen,ik weet nog dat mijn zussen toen al in een lollige bedoeling een discussie  maakte toen we het graf bezochten , van als ik eerder ga dan wil ik bij mama in.    ( god hoopte ik toen dat dit nog lang zou gaan duren) .

Echter viel me de klap als nog zeer kort geleden. 

Ik heb 3 jaar gevraagd en geschreven naar mijn zus (26) of zij deze kant op wilde om dicht bij te komen wonen zodat ik als broer meer voor haar betekenen kon in haar zorg en veiligheid (rond om haar ziekte) , echter tot mijn verbazing stond zij  juni 2016 uit eindelijk bij mij aan de deur en heb ik haar geholpen rust te vinden en haar in samen werking met mijn tante tot een oplossing te zien komen om een plek voor haar te vinden waar zij haar eigen kamer/huisje had met begeleiding omdat ze toen tot inzien kwam ondanks haar leeftijd het hart van een 80 jarige had( excuses het klinkt rot)  ze kon niet meer wat ze graag deed, jong zijn , feesten , met je leeftijd genoten genieten van de jeugd, dit ging tot haar besef erg in strijd met hoe zij zelf is , wild , levensgenieter en iemand die graag van feestjes houden hield en als er geen feestje was dan maakte ze die wel .. ( zie ziet iedereen om haar heen genieten van hun leven en deelde graag hier in mee, ze was de positiviteit zelf vaak ondanks dat het leven soms zeer zwaar was  voor haar).

Ze was 26 (nu zou ze 27 zijn 03-12-1989)   , ze heeft 2 kinderen , een dochter en een zoontje ,  Door haar ziekte kon zij  niet meer de moeder zijn voor hen die ze verdienden en hielp familie mee en sprong opa's en oma bij.   Dit heeft haar hart enorm gebroken  en verwerkte dit door afleiding te zoeken tussen vrienden en ging soms op avontuur in haar eigen manier ze wist dat ze nooit meer de moeder kon zijn  welke enorm veel pijn heeft gedaan voor haar , om haar uit eindelijk er bij neer te leggen dat zij moest vechten voor haar kinderen  door beter te worden of stabiel genoeg kon blijven om met geluk nog op ze minst de 50 te halen (zo als doktoren zeiden) .  Dit was voor dus ook de manier van ik ben jong ik zie er jong uit en ik voel me jong , maar diep vanbinnen klopt mijn hart , voel ik me enorm moe en kan ik niet meer wat ik vroeger deed, het had haar emotioneel en geestelijk enorm een shock gegeven.  Na vele gesprekken hadden we voor haar een plek gevonden , waar zij een eigen kamer had met een arts en verpleging in de buurt en waar ze dan stabiel haar medicatie kreeg en als het goed ging , zou zij een operatie krijgen  alleen zou dit nog minimaal een maand of 6 gaan duren eer het 'lichaam' sterk genoeg was om deze operatie aan te gaan.

Mijn zus(je)  heeft een aantal jaar geleden een hersenbloeding gehad en kort er na werd ontdekt dat mijn zus een 'te' groot hart had (het hart had moeite met pompen 'hartkleppen'), waar bij opeens de hele wereld op zen kop stond en alles voor bij ging in haar leven en haar toekomst.   

In de korte periode van juni tot oktober  ben ik veel met mijn zus in het ziekenhuis geweest in Deventer , toen het stabiel en goed bleek betrok ze haar kamer die we voor haar gevonden hadden.  Echter bleek ze hier een week met tegen zin gezeten te hebben en ook al een aantal keer gemeld te hadden dat ze zicht niet goed voelde en niet serieus genomen voelde . Waarna ze weer in Deventer ziekenhuis terecht kwam,  weer ging er een week voor bij , na dat ze het zat was en boos werd op de dokter en graag wilde weten wat er aan de hand was en het allemaal erg eng vond en om alleen te zijn en haar niets verteld werd .   Kort hier na bleek dat mijn zus vocht vast hield , de medicatie voor haar hart hadden een probleem veroorzaakt waar door haar lever vocht vasthield en vergroot was ,  ze werd hier na direct op de hartafdeling geplaatst voor betere monitoring en ze kreeg medicatie om vocht kwijt te raken . Vanaf dit moment heb ik met veel pijn en moeite zo veel mogelijk vrienden en kennissen en familie ingelicht over haar toestand toen het nog kon.  Het werd steeds duidelijker dat het achteruitging , je bent elke dag en nacht bij haar zo dat ze niet alleen is ze gezelschap om haar heen heeft en bekende gezichten. De artsen proberen een nieuwe medicatie omdat het nog niet wil gaan zo als zij eerst geprobeerd en gehoopt hadden,  kreeg ze een nieuwe medicatie er bij en ook in overleg met het ziekenhuis in Utrecht voor eventueel een 2nd opinion. Ik weet het nog goed hoe me zus reageerde toen zij het beseft kreeg toen zij vroeg en de arts je'leuk' verteld van Dokter wat gebeurd er als de medicatie niet aanslaat ? dan ga je 'dood'  Deze 'psychologisch' klap kwam hard en raak aan voor iemand van 26 die nog net in haar levensbloei stond met een dochter en een zoontje en vele mensen die om haar gaven, die het zelf niet wilde geloven.   (ik zei het toen ook het had wel iets professioneler gemogen van uit hun beroep dit bericht te brengen aan iemand in haar situatie en leeftijd).   Ook kort hier na kwam na het bloedonderzoek uit dat de medicatie voor haar vocht een nieuw probleem veroorzaakte , op haar nieren ,  en hebben ze nog een infuus in haar arm gebracht zo dat de toe gediende medicatie meteen in haar bloedbaan kwamen omdat het ook al een akelig probleem veroorzaakte elders.

Na dat ons bekend gemaakt werd dat het binnen 2 dagen voor het weekend moest aanslaan en toen pas bekend zou worden of de ingreep geholpen had ,kregen we na een dag al slecht nieuws te horen en werd het definitief naast de 2nd opinion duidelijk dat het niet meer beter ging of zou worden , het waren de tot nu toe de moeilijkste momenten van mijn leven en dat van ons als familie toen samen dit niet te willen accepteren.   Het besef hebben dat ze toen mocht kiezen wat ze wou , op de hartafdeling blijven of op een eigen kamer op een andere afdeling omdat doktoren ons geen moment konden geven hoe lang dit nog ging duren in dagen of weken of een maand dat zij nog zou hebben. Hier in hebben we moeten beslissen waar zij zou verblijven haar laatste dagen en we wilde hier ook totaal geen haast in hebben , het leek in het ziekenhuis opeens dat we meer een last waren dan een zorg, maar we voor haar een mooie plek zochten voor haar laatste dagen. In deze week  heeft ze nog mogen genieten van de kapster  omdat ze dat graag nog wou voor de tijd en hebben we nog contact gezocht met de wens ambulance om een van haar toen nog wensen uit te laten komen , 'aapjes aaien of er een op schoot hebben' Nou dit heeft de wensambulance in samenwerking met de Apenheul  super geregeld! een hele dag genoten , al hoewel het aapje hem niet werd toch super tof geweest en volledig vergoed en verzorgd uitje gehad namens de wensambulance en de Apenheul! om als gezin/familie onder elkaar even de ellende te vergeten.  Kort hier na heb ik  samen met mijn tante  een aantal hospish bezocht , mijn zus was toen al te zwak hier voor en haar later via foto's en videobeeldmateriaal de kamers laten zien de keuze aan haar over gelaten waar zij zich het prettigst bij voelde  en zo terecht kwamen in het hospish in Zutphen .  Hier heeft ze nog geen twee dagen(nog geen 48uur) gelegen waarna zij overleed op 26 jarige leeftijd.

Omdat we haar eerste wens in vervulling gebracht te hebben om haar bij onze moeder bij te zetten , en omdat daar nog steeds geen grafsteen staat , wou ik graag via deze manier een oproep plaatsen ,  Zodat wij een steen kunnen aanschaffen waar bij mijn moeder en mijn zusje bij de opkomen te staan .   Omdat mijn moeder en me zus beide van Vlinders hielden , wilde we graag gaan kijken voor een steen in een vorm van een Vlinder als gedachte aan onze moeder en zus.    Mijn zusje's uitvaart verzekering was basis  en we hebben met familie nog net zelf de laatste bijdragen kunnen doen om het nog compleet te krijgen , echter een steen bleek deze keer uitgesloten.   

Mijn lieve tante is al enig tijd bezig om dit te realiseren , maar ook zij heeft het niet meer financieel breed genoeg , heeft al de zorg over mijn nichtje en is pleegmoeder voor haar ,  Zelf bedenk ik allerlei manieren om geld in te zamelen om dit voor elkaar te krijgen . O.a via een evenement of giftes van vrienden / kennissen . helaas is het evenement in haar naam nog niet georganiseerd , waar bij ik in haar oude woonplaats een feest wou organiseren voor al haar vrienden en kennissen dicht bij huis zodat men nog 1 keer er bij stil kon staan en door middels van een donatie kan toetreden en waar bij ik hoopte het bedrag te verzamelen voor een mooi grafsteen en dit aan mijn tante kon doneren zo dat zij dit kan gaan realiseren . (een avond met muziek en een beamer met foto's in haar style )

Inmiddels ben ik deze website tegengekomen en wou ik hier gebruik van maken om hulp te vragen door middel van deze oproep en zo hopelijk op kort termijn een steen in vorm van een vlinder kan laten plaatsen als een laatste eer en gedachten aan mijn zus en moeder.

Bedankt voor uw tijd en het lezen van mijn verhaal ,  Enorm bedankt voor uw eventuele hulp! Ook namens de familie (en mijn jongere zusje)