Wij zijn al jaren bevriend met Zeynettin en Nurdan Kizilkaya en hun familie.

Wat begonnen is toen Zeynettin als kok voor mij s'morgens in het hotel eieren bakte is uitgelopen op een jarenlange hechte vriendschap waar we elkaar wekelijks zeker wel 1x bellen..en jaarlijks 2 keer naartoe gaan

Tot op de bewuste dag van de aardbevingen waren onze gesprekken gezellig en wilden we weten hoe het met elkaars familie ging... vanaf de dag van de aardbevingen zijn de gesprekken anders en is er aan hun kant veel verdriet.....Ouders, broers en zussen die hun hele hebben en houden verloren zijn tijdens die verschrikkelijke aardbevingen...

Hoe krijgen ze het dadelijk weer opgebouwd hun thuis weg alle spullen weg geen kleding niks niks niks meer......ik kan me dat gelukkig niet voorstellen maar wat moet het verdriet daar enorm zijn...

Ik zou deze mensen daarom ook heel graag willen helpen en iedere euro is er één.... het verdriet om andere mensen die dit niet overleefd hebben of gezinnen die uit elkaar gerukt zijn wil ik zeker niet vergeten...

Maar er moet ook de toekomst gedacht worden...

Aan het opbouwen van die toekomst...En ik hoop dat jullie ook allemaal mee willen denken aan die toekomst en allemaal een kleine bijdrage willen doen zodat ze die toekomst ook weer kunnen opbouwen..

De hulptroepen zijn er nu om te proberen zoveel mogelijk mensen nog te redden, die onder het puin terecht zijn gekomen...

Gelukkig is deze familie dit bespaard gebleven en zijn er geen familieleden gestorven maar kunnen hulp toch heel goed gebruiken...

Willen jullie mij alsjeblieft helpen om hun een "nieuw bestaan" te geven...

Alvast enorm bedankt!!