Lieve mensen,

Zou ik hier zijn als ik nog een uitweg zag?

Mijn naam is Kelly, ik woon samen met mijn vriend, mijn bijna-13 jarige zoon en onze twee honden in een flat in Rotterdam.

Wij werken allebei fulltime en zijn echte huismussen.

Niet omdat we dat persee willen, maar omdat we geen kant meer op kunnen.

Inmiddels is het zelfs zover, dat ik me heb gewend tot Doneeractie met wat hoop op hulp.

In 2017 ben ik vanwege een ernstige burn-out uitgevallen en pluk hier soms nog steeds de vruchten van. Hierdoor ben ik genoodzaakt geweest de hulp in te schakelen van mijn ouders. In 2018 leerde  ik mijn vriend kennen en zijn we na een half jaar gaan samenwonen. Positief, want ik had tenslotte financiële hulp nodig en hij was graag bereid zijn steentje bij te dragen!

Vorig jaar februari kwamen er ineens brieven van de belastingdienst binnen met vorderingen uit 2012 die lang en breed verjaard zijn en dus onrechtmatig.
Mijn moeder heeft toen prachtige brieven geschreven naar de belastingdienst en wij gaven aan dat wij sommige vorderingen die nog niet verjaard waren, zeker wilden betalen. Overigens logischerwijs niet degenen die verjaard zijn! De belastingdienst heeft dit ook erkend en geschreven in haar brief aan ons vorig jaar en wij hoopten dat we hierdoor voor de overige openstaande posten een regeling zouden kunnen treffen. Maar wat dacht ik verkeerd:

LOONBESLAG.

Wij werden en worden totaal niet gehoord. Er is niet meer inhoudelijk gereageerd door de belastingdienst en ze laten ons gewoon kapot gaan. Ze hebben een beslagvrije voet gegeven die onze huur van (inmiddels) bijna 1600 niet eens kan dekken. We hebben 3 kinderen in totaal dus 5 monden om te voeden en we staan straks op straat.

Ik weet me echt geen raad meer inmiddels en we kunnen ook niet goedkoper gaan wonen. Er zijn gewoonweg geen woningen en we krijgen geen urgentie.

Vorig jaar december ben ik mijn moeder verloren aan kanker. Dit is een slepend proces geweest die z’n tol aardig heeft geëist. Zij was degene die mij hielp met “cijfertjeswerk” aangezien ik amper kan hoofdrekenen. Zo ook was zij dus ook druk doende met de belastingdienst . Het is onmogelijk voor ons om te vertrekken uit de Randstad nu mijn vader alleen is en niet meer werkt en onze kinderen in Rotterdam op school zitten.

Tevens zijn we blij tenminste nog een dak boven ons hoofd te hebben, maar dat duurt niet lang meer als dit zo doorgaat.

Nu hoor ik u denken, waarom heeft hij de vorderingen indertijd niet gewoon betaald? Mijn vriend was 16 toen hij op straat kwam te staan. Geen enkele hulp van ouders of buitenaf en heeft zijn hele leven zijn kop boven water proberen te houden. Hij heeft een lange relatie voor mij gehad waar twee prachtige jongens uit zijn gekomen, echter heeft hij zich, na het verbreken van die relatie, nergens ingeschreven en is in een diep dal terecht gekomen. In deze tijd is alles misgegaan en was hij aan het bankhoppen. Hij werkte wel voor zichzelf en zorgde voor zijn kinderen en die kwamen en komen nooit wat te kort. Doordat hij nergens stond ingeschreven ontving hij ook nooit brieven van welke instantie dan ook. Wij zijn ons goed bewust van dit deel van het verhaal, echter de belastingdienst heeft onrechtmatig beslag gelegd en daardoor zien we geen licht meer aan het einde van de tunnel, dit terwijl we zelfs graag de betalingsregeling aan wilden gaan voor de gegronde vorderingen!

We zijn bezig via mijn rechtsbijstandsverzekering dit aan te vechten, maar zelfs een kort geding is te lang weg en te onzeker om boven water te blijven.

Ik weet het, iedereen heeft geldproblemen en moet het zien te regelen. Ik zie alleen even geen andere uitweg meer…

Heel veel liefs en dank voor uw tijd💜

Kelly