Guy was een gezonde baby, tot hij rond zijn eerste jaar ineens omviel en niet meer bewoog. Vanessa rende in totale paniek met hem de straat op, schreeuwend om hulp. Hij werd gereanimeerd, maar goed kwam het niet meer. Guy is verstandelijk gehandicapt en zwaar epileptisch. Vrijwel maandelijks zitten vader André en Vanessa op de intensive care van het AMC naast het bed van Guy in de hoop dat hij de enorme klusteraanvallen weer zal overleven. Nieuwe medicijnen hebben sinds kort de aanvallen doen verminderen, maar als bijwerking is Guy nu vaak agressief.

Het bedrijf van André leed onder de crisis en de schulden stapelden zich op. Hoewel Vanessa en André al jaren gescheiden zijn, was Vanessa mede verantwoordelijk voor de schuldenlast. Voor de schuldsanering wordt zij geacht werk te zoeken, maar daarvoor heeft zij helemaal de energie niet. Op woensdag en in het weekend is Guy, die een-op-een zorg nodig heeft, thuis. Op die dagen is enige andere activiteit onmogelijk. De overige dagen moet zij zichzelf opladen om de zorg voor haar zoon aan te kunnen en moet zij beschikbaar zijn als Guy weer epileptische aanvallen krijgt.

Vanessa is een vrouw die eeuwig zorgt, voor iedereen. Voor mij, toen ik in eenzaamheid mijn twee dochters opvoedde, de oudste ook gehandicapt. Zij redde mijn leven, zeg ik altijd. Maar zij ‘redde’ dat van veel mensen, omdat ze altijd vol begrip is en een luisterend oor, altijd wijze raad geeft of die schouder, die vooral ouders met een gehandicapt kind zo hard nodig hebben.

Nu heeft zij hulp nodig! De bijstandsmoeder, de zorgmoeder, de zorgvriendin heeft het ontzettend zwaar en is radeloos. Al haar tegenslagen verdient geen mens, zeker zij niet. Daarom benader ik Nederland voor hulp. Met zijn allen kunnen we misschien die ton bij elkaar krijgen, die haar nu als het zwaard van Damocles boven haar hoofd hangt. Dank u wel!