Lieve mensen, 
  
Laat ik bij het begin beginnen. Mijn vader (59) is al 27 jaar invalide. Vanaf de buitenkant zie je het niet, maar van binnen wel.  
Hij heeft een, Posttraumatische spierdystrofie diabetes, neuropathie en ga zo maar door.  
Lange afstanden kan hij niet meer lopen, dan heeft hij een rolstoel nodig.  Naast 31 tabletten. Krijgt hij één keer, in de drie maanden. Een pijnbestrijding met Ketamine deze behandeling duurt een week lang. Hiermee kan hij weer twee maanden vooruit, om een beetje de dagen door te komen.  
Op 10-10-2018 om 17:30 werden wij als gezin hard getroffen. Mijn moeder (nu 56) die de hoofdkost winnaar was, had een herseninfarct gekregen. Om 19:15 werd zij geopereerd om een stand te plaatsen in haar hals. Om 00:30 in de nacht waren ze eindelijk klaar met haar, de eerste 24 uur waren cruciaal.  
Al snel bleek dat zij niet meer de oude zou worden. Ze is verlamd aan 1 kant van haar lichaam, ook kan niet meer praten. Op 12-10-2018 kregen wij te horen, dat mijn moeder longkanker had, Met uitzaaiingen daar waren ze per ongeluk achter gekomen. Ze moest eerst revalideren en aansterken van haar herseninfarct. Daarvoor heeft mijn moeder, 3 maanden in een verpleeghuis gewoond. Daarna is de longarts begonnen om de longkanker te behandelen. 2 jaar lang heeft ze immuuntherapie gehad. Maart 2021 kregen wij te horen, dat mijn moeder. Ook een ader vernauwing heeft in de slagader in haar been. Daar moet ze nog aan geopereerd worden, het is een zware gecompliceerde operatie. April 2021 hebben wij goed nieuws gekregen, dat mijn moeder longkanker vrij is. Ze woont thuis bij mijn vader en ik ben daar mantelzorger.  
Op 03-05-2021 reed mijn vader naar huis. Hij was met mijn moeder naar het ziekenhuis geweest. Op de laatste rotonde naar Pijnacker. Hij keek naar het verkeerslicht, en schrok van de schreeuw van mijn moeder. Die zag een vrachtwagen op haar afkomen. Op dat moment, reed de vrachtwagen tegen de auto. In plaats dat de vrachtwagenchauffeur weg draaide, bleef hij naar links sturen. Ook mijn vader stuurde maar links, over de verhoging van de rijbaan.  Toen de vrachtwagen stopte, stapte mijn vader ook uit. Hij keek gelijk naar de rechterkant, van zijn auto. Van voor tot achter, veel schade. De chauffeur zei gelijk, sorry mijn schuld. Ik moest naar Delft.  De auto is zo belangrijk voor mijn ouders. Het enige vervoersmiddel wat ze hebben, Om naar het ziekenhuis te kunnen rijden, om artsen te bezoeken. Is nu total loss  gereden, door een onoplettende vrachtwagenchauffeur. De reparatiekosten gaan in de duizenden euro's lopen.  De auto is 17 jaar oud, en de dagwaarde is ongeveer tussen de 13.00 en 17.00 euro. Ze hebben zelf allebei een uitkering.  
Daarom hoop ik, dat ik op jullie hulp kan rekenen. Al is het een kleine bijdrage, zodat ze een nieuwere auto kunnen kopen. Waar dan nog steeds 2 rolstoelen in passen.  
Dat zou mij, zo gelukkig maken en mijn ouders ook. Alvast bedankt.