De droom van Tobias

De droom van Tobias | Geld inzamelen
 
 

Het begin
Op 31 juli 2018 is Tobias, de grondlegger van de Tobias Sybesma Foundation, op 12-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van hersenstamkanker.

De droom
Tobias had een mooie droom, een grote wens, hij hoopte dat er geen kinderen meer na hem zouden overlijden aan de gevolgen van hersenstamkanker. De Tobias Sybesma Foundation stelt in het werk om deze droom te verwezelijken. En daar wil ik aan meehelpen!

Oom EP
Tobias is mijn neefje, de eerste. Door hem werd ik oom, oom EP. Voor hem en alle andere kinderen die aan deze ziekte lijden ga ik rennen. Misschien niet hard, maar (voor mijn doen) wel ver.

Op 15 juni ga ik ruim 21 kilometer rennen en ik hoop dat je me wil sponsoren. Dit mag een klein of een heel groot bedrag zijn, maar alle beetjes helpen! Help je mee?

De Tobias Sybesma Foundation
Meer info: https://tobiassybesma.nl


Updates (5)

15-06-2019 17:20

D-day

Vandaag is het zo ver, dan moet het gaan gebeuren. 21, ja ja leest het goed! Éénentwintig kilometer en een beetje, dat ga ik lopen. Rennen als het even kan.

Zaterdag 1 juni ging ik trainen, het was een warme dag erg warm. Maar de dag er na zou het nog veel warmer worden. Dus ik begon mijn training om 8.17 uur ‘s morgens. Door de kinderen was ik toch al een tijdje wakker. Mooi op tied, zeg mor.

Het was warm, maar de benen voelden goed. Ik zou sowieso een duurloop gaan doen, maar die dag tikte ik hem aan, die halve marathon. Éénentwintig kilometer en een beetje. In 2 uur en 19 minuten, lang niet gek! Ik blaakte van zelfvertrouwen. Deze is nu al binnen!

Op 5 juni maakte ik me op voor mijn laatste looptraining. Lekker rustig aan, maximaal 5 kilometer. Maar ook nu weer waren de benen goed, en bij 4 kilometer dacht ik, ‘nog een klein stukje verder. Maar ergens tussen de 7 en 8 kilometer ging het mis. Er schoot een kramp in mijn rechter kuit en het leek wel van sneldroog beton.  Stoppen, rekken, wandelen, rustig rennen, weer wandelen... zo legde ik het laatste stukje naar huis af. Niet best...

Die stijfheid in mijn kuit is nog steeds niet weg. Het is wel beter geworden. Gister ben ik naar de fysio geweest voor een sportmassage. Wat heeft die man mij pijn gedaan. Ik voelde mij als een steak onder de hamer. “Morgen voel je je weer als herboren” zei hij tegen me terwijl ik het uitriep van de pijn. “Nou zo voel ik me nu niet.”

Dus vandaag is het D-day. Blaak ik van zelfvertrouwen? Niet bepaald... Hoe we het gaan doen? Zoals het tijdens het ziek zijn ook ging.

“Zo goed mogelijk.”

Oudere updates weergeven

€ 2.355 ingezameld
107 donaties

Deze actie is gesloten