Alleen achter gelaten. Hij was nog maar een kind. Vorige maand pas 20 jaar geworden. Hij was een zoon, een broer, een neef, een vriend, een individu net als wij allemaal. Onze Johnny. Hij was in de bloei van zijn leven, hij kon gaan en staan waar hij wilde. Hij had een hele toekomst nog voor zich.  Johnny was een jongen die wel van een uitdaging hield, hij had de 'wie niet waagt die niet wint' mentaliteit. 

Wat is er in hemelsnaam gebeurd opweg naar huis na een lange werkdag in het midden van de nacht? Dat is de grootste en belangrijkste vraag van de hele familie. Waarom is onze Johnny in alle kilte alleen achter gelaten op het station? Wat kan er gebeurd zijn dat zo erg is om iemand het leven te ontnemen?

Oneerlijk, te vroeg, onmenselijk, harteloos, onbegrijpelijk, woede en vooral onvergeeflijk, allemaal woorden die naar boven komen. Zo kunnen we nog wel even door gaan. Waarom?!
Geen laatste kus, geen laatste knuffel, geen laatste hand, geen dag.. Het is hartverscheurend!

Wij willen een steentje bijdragen aan de ouders van Johnny. In één opslag krijgen zij 2 harde klappen te verwerken; het ondraagbare verlies van hun eigen kind en daarnaast de financiële zorgen die het verlies met zich mee brengt. Help ons alstublieft om het financiële gedeelte bij hun weg te nemen. Het verlies van je kind kun je nooit verwerken, laten we op zijn minst één deel van de financiële zorgen proberen weg te nemen. Hij verdient een mooi afscheid, een afscheid van uit het oog, maar nooit uit het hart.

http://www.ad.nl/rotterdam/onduidelijkheid-rond-dode-20-langs-spoor-maassluis~ab4a44ff/