Begin mei zag ik dat er iets niet helemaal in orde was met Danai, mijn ridgeback van 9 maanden. Toen ik thuis kwam stond ze te trillen op haar benen, hijgen, niet willen lopen, zitten of liggen. Uit ons eerste dierenarts bezoek kwam niks. We kregen alleen wat ontstekingsremmers mee. Dit hielp totaal niet. 7 dagen lang heeft ze niet geslapen van de pijn, we zijn continu bij haar gebleven en het was echt niet om aan te zien. Ze probeerde wel te gaan liggen, maar kon het niet door de pijn. Uiteindelijk naar een andere dierenarts geweest, die haar niet eens kon aanraken zo gespannen was ze. Ook daar 2 spuiten met pijnstillers gekregen, dat hielp amper. Ze heeft in 5 dagen tijd 2 uurtjes geslapen. De dag daarna direct naar een specialist gegaan en foto's laten maken. Er was niks geks te zien op de foto's. Na wat voelen aan de rug leek er één wervelfacet ontstoken te zijn. Ook daar kreeg ze een prednison spuit, morfine en cortisone mee. Dag erna, weer geen verbetering. Weer gebeld met de dierenarts, 'kijk vandaag nog maar even aan' werd mij verteld. Maar dit was niet meer om aan te kijken. Gelukkig zagen we de dag erna wonderbaarlijk verbetering. Danai wilde weer lopen en liggen en kon eindelijk slapen. We hadden hoop dat het dus aan een ontstoken facet lag, maar mijn gevoel zei iets anders. Na 6 dagen cortisone en ontstekingsremmers moesten we gaan afbouwen. 3 dagen later kon ze niet meer liggen. Direct weer gebeld met de dierenarts, maar helaas was de specialist op vakantie. Dus maar weer extra pijnstillers gegeven. We zijn afgelopen dinsdag (23-5) weer naar de specialist geweest, ditmaal om echt duidelijkheid te krijgen, want dit kon zo langer niet meer. Ik heb hem uitgelegd dat mijn vermoeden ligt bij een aangeboren afwijking of ziekte en hij was het daarmee eens. Hij gaf aan te denken dat het de ziekte van Bechterew (ook wel axiale spondylose genoemd) is. Een progressieve en ongeneeslijke ziekte waarbij haar rug wervels langzaam aan elkaar groeien, wat zorgt voor immense pijn gedurende een aantal dagen of weken. Uiteindelijk zullen deze vergroeiingen ervoor zorgen dat haar ruggenmerg verdrukt wordt wat resulteert in verlamming. Verder vertelde hij ons dat voor een 100% zekerheid we een CT scan moeten maken. Helaas heb ik momenteel niet de financiële middelen om dit en toekomstige behandelingen te betalen, omdat ik momenteel nog studeer. Wij zijn allemaal intens verdrietig dat dit is hoe zij door het leven moet gaan en willen er alles aan doen om het dragelijk voor ons, maar vooral voor Danai te maken. Een CT-scan geeft ons wel een duidelijke diagnose, zodat we kunnen kijken hoe haar toekomst eruit ziet en haar een pijnvrij leven kunnen bieden.

De YouTube link verwijst naar een video die ikzelf best heftig vind om terug te zien, maar ook om te delen. Dit is hoe ze eraan toe was na het 3de dierenarts bezoek.