11 jaar geleden leerde ik een vrouw kennen in Amsterdam , als liefde op eerste gezicht. Ze was twee weken op bezoek bij haar nicht , voor een verjaardag. Echter ze kwam uit Belarus . Maar verliefd worden , heb je niet voor het zeggen . Via beeld bellen en watts app konden we toch goed contact houden en de liefde werd alleen maar meer . Dus visa regelen dat ze een piriode naar Nederland kon komen voor 90 dagen . Zo hebben we elf jaar moeten leven 90 dagen komen 90 dagen terug . Dit jaar acht jaar getrouwd . Veel gevochten met instanties , ministerie en ind om haar naar Nederland te krijgen . Het was alleen mogelijk met een examen Nederlands. Vorig jaar was het zover , ze haalde het met vlag en wimpel 10, 10 , 9 waren de punten . Id opgehaald , inschrijving overal .  Ze gaat begin dit jaar terug om haar diploma's op te halen en te transleren en legalisering, om hier aan de slag te kunnen , als dokter of laborant evt daar niet meer aan de slag gekunnen ivm contracten en dat ze dan niet meer zou kunnen komen .Ze komt begin maart terug naar Nederland en we hadden er zin in  . Plannen hadden we genoeg . Na het overlijden van mijn moeder 2019 mijn vader 2022 en haar hondje na 15 jaar ook in 2022 . Waren we blij eindelijk dan toch bij elkaar . Maar na twee weken terug te zijn , werd ze steeds waziger , afwezig en niet meer veel praten . Dacht dat het emigreren , haar wat van slag had gebracht . Eind maart ontlasting in bed . Na twee weken dat ze eigenlijk maar beperkt sprak , was dit de druppel om naar huisaartspost te gaan . Die stuurde ons door naar ziekenhuis. Blijkt ze drie grote tumoren te hebben en na paar dagen al diagnose uitbehandeld. Enkele weken tot mss maanden , was de diagnose,15 mei is ze overleden. Een gemis die ik niemand gun .niks meer is zoals het was .Mijn beste vriendin , maatje , vrouw is er niet meer en heb er nog elke dag zwaar mee en veel verdriet , slapen gaat moeilijk , je ziet alles weer voorbij komen wat er gebeurd is in die paar weken . Maar omdat ze nog geen id had en nog maar kort ingeschreven stond , dus ook geen verzekering dela. Nu moet ik alles zelf betalen en ik heb ze niet . Zelfs wat erfgeld van vader en moeder erin gestoken om een leraar te regelen dat ze het examen zou halen  . Maar nu krijg ik de kosten van dela voor eigen rekening omdat ze nog niet verzekerd was .En sta weer 15 jaar terug in de tijd . Daarom deze actie en hoop er zo toch een beetje sneller erbovenop te komen en dat ik verder kan . Mijn vrouw krijg ik er niet mee terug . Maar ze zou het verschrikkelijk vinden , dat ik hierdoor met schulden zou blijven zitten . Ze heeft haar eigen 11 jaar weggecijferd omdat ze niet op andermans zak wou teren . En nu was het zo ver we eindelijk zouden kunnen genieten . Maar niks is minder waar een groot verlies met veel verdriet en ongeloof . Dat juist een heel goed persoon die voor iedereen klaar stond , dit moet overkomen . Dus alle hulp is welkom . Mvgr Emanuel