Huis update.

Schade is dusdanig groot dat het verzekerings werk is. Huis is onbewoonbaar verklaard. We kunnen er minimaal 3 maande niet in. 

Wat is er gebeurt?

Jake heeft een aansteker te pakken gekregen. Ik was aan het opruimen toen ik ineens een alarm hoorde. 1 seconde dacht ik nog dat is niet bij ons. Toen stond de kleine Jake al naast me, zijn oren bedekt. Wat heb je gedaan? Wat is er gebeurt? Is de kraan open? Hij keek me alleen maar aan en gaf geen antwoord. Ik haastte naar boven en deed zijn deur open. Matras in de fik. Ik deed een stap terug en zag Dior op mijn bed. Automatische piloot belde ik 112. Jake buiten gezet, gegild om een brandweer en ben Dior boven gaan halen (tegen het advies in van de 112-centrale) eenmaal buiten ging het snel. Jake praatte tegen me en ik keek om me heen. Ik hoorde sirenes en hield familie op de hoogte. 'help' meer kwam er niet uit. Wat doe je op zo'n moment? Wat zeg je? Wat doe je? Vrienden en mn moeder vingen Jake op. Brandweer kwam, waar moeten we zijn? Bent u de bewoner? Waar is het begonnen? Zo veel vragen en alles beantwoordde ik op de automatische piloot. Nu pas zie ik hoe irritant die filmende mensen zijn. Sta ik daar, haar niet gekamd, zonder schoenen. Iemand staat me te filmen,en ons huis. Zo kwetsbaar, onzeker over wat ik kwijt ben.

Enfin,

De hulp wat daar bij komt kijken. Salvage, een instantie die bij brand helpt. Verzekering bellen, schade expertise en nog veel meer titels die ik vergeten ben.

Jake's complete slaapkamer is weg. Overal roet, bijna alles boven is zwart. Beneden is het nat van het blussen. Stukken stuc op de grond, lampen kapot, brandmelders gesmolten.

Zolang het huis niet leeg is (of de stank weg is) kan ik emotioneel niet naar binnen.

Gelukkig is niemand gewond en hebben we elkaar nog. Maar het is pittig, erg pittig.