Lieve mensen heel graag wil ik jullie mijn verhaal vertellen maar die duurt te lang maar geloofd u me dat Billy mijn dwergpoedeltje en ik in een echte horrorfilm hebben gezeten mijn man Billy en ik waren gelukkig bijna 30 jaar en met Billy bijna 17 jaar mijn man was zomaar ineens vermist politie alles over de vloer niemand begreep wat er aan de hand was nog weer een paar dagen later dachten de doktoren aan een depressie ik was ook al 13 jaar door al zijn ziektes zijn mantelverzorgster en wist niet in welke hel ik terecht was gekomen maar uiteindelijk was het ware verhaal daar hij zat al jaren stiekun in een dubbel leven de fam vrienden buren hadden dit van iedereen verwacht maar niet van hem het verdriet wat Billy en ik hebben meegemaakt is met geen pen te beschrijven Billy heeft 8 weken met zijn kopje op de leuning gelegen starend naar de voordeur waar blijft mijn papa mijn hart werd daarbij uit mijn lichaam.gesneden ik ben vele dierbaren verloren en dat deed ook pijn maar deze pijn gun ik niemand maar nu moet ik mijn verhaal afronden nu word mijn allesie 10 sept 17 jaar en wil dat vieren en ook een paar daagjes weg met hem nu heb ik sinds 40 jaar voor het eerst een uitkering altijd hard gewerkt en heb leefgeld van 50 euro per week en kan dus geen extraatje doen moet al weken naar de kapper maar ik moet nu eerst aan mijn Billy denken lieve lieve mensen dank voor het lezen van dit verhaal en ik ben al blij met een klein beetje dikke knuffel van Billy en we zijn iedereen dankbaar