Met een gezonde dosis spanning over wat we zouden gaan zien, en zo vol trots, wanneer de kindjes Pascalle zien naar haar toe rennen, omhelzen en high fives geven is zo mooi en heftig tegelijk. Laat ik bij het begin beginnen. Pascalle doet haar stage bij Bali Life foundation. Dat is een stichting die zorgt voor de mensen in the Suwung community op de vuilnisbelt in Sanur. De moeders krijgen Engelse les van een Australische vrouw, en naailes. Dat wat ze maken verkopen ze weer.
De stichting BLF krijgt van hotels op Bali, als donatie, oud beddengoed en oude zeep.. dit gaan ze hergebruiken; de zeep raspen en daar worden opnieuw blokken zeep van gemaakt en wordt uitgedeeld aan de mensen die op de vuilnisbelt wonen. De kleding en tassen die ze maken van oud beddengoed gaan ze verkopen bij de stichting aan bezoekers. Van dat geld gaan ze" toiletten" bouwen of andere dingen die nodig zijn.. alles dus. Ook eten uitdelen, of electriciteit aan laten leggen. Boeken kopen voor de kinderen zodat ze kunnen leren rekenen etc... als ze naar het kindcentrum komen.
Wij gingen naar de vuilnisbelt op de scooter.Ik met de taxichauffeur, de chauffeur wilde mij niet afzetten en na hem te overtuigen, want ik had een auto vol drinken eten en spellen.. bracht hij mij die kant op. Hij begon te huilen toen hij zag waar we terechtkwamen. Pascalle met scooter voorop. Hij huilde en zei ; I didn't know, i live here all my life!
De weg er naar toe, kan je gewoon niet geloven.. je schrikt bij elke hoek wat je ziet, wat je ruikt, zo heftig zooo indrukwekkend, de foto's hierboven zeggen het niet, filmpjes komen ook niet over. Het is de ver van je bed show. MAAR ECHT GELOOF ONS dit is echt niet onder woorden te brengen wat hier zich afspeelt. Ik huil elke keer als ik er aan denk. Voorbeeld; Oma van 80 die onder afdak zit van afval die knipt de hele dag etiketten van alle waterflessen, cola flessen etc af . De familie, die bestaat uit 14 mensen, verzamelen plastic flessen en per kilo krijgen ze 1000rp dat is omgerekend 6 cent. Omdat plastic natuurlijk zo licht is, schiet dat niet op. Ongeveer 20 kilo per dag verzamelen ze en maken ze schoon van etiketten en doppen etc. Dus ze werken van 4 uur in de ochtend, want dan komen de vuilnismannen alles storten en gaan ze op zoek naar de flessen nemen ze mee naar hun stukje grond waar ze met resten afval, golfplaten etc.. een soort van onderkomen hebben gemaakt. Tot 18 uur in de avond. En ter plekke daar scheiden ze alles.. leven, wonen spelen , eten op de vuilnisbelt. En wat me nog het meest aangreep. De kindjes spelen met zelf gemaakte spulletjes van de vuilnisbelt en maken van niets een spelletje. En zijn blij en vriendelijk. Ik kan je niet beschrijven hoe heftig dit was, zo indrukwekkend en echt op alle fronten zo triest. Ik voelde me echt een aapjes kijker, ik schaamde me, ik zou zo mijn hele creditcard willen leegtrekken voor hun. In het kindcentrum hebben we met de kindjes de cadeautjes uitgepakt die we hadden gekocht.Spelletjes . Wie is het, Twister, puzzels en 4 op een rij etc.. 50 pakjes drinken paar grote zakken koekjes voor 50 kids en zakken verpakt snoep. Dit hebben we uitgedeeld. Zo dankbaar dat ze waren.. en toen met Pascalle en haar team en de kindjes op de foto, dit wilde de organisatie graag zodat we dit konden vertellen in Nederland. Ik kan hier wel een uur over schrijven die behoefte heb ik ook. Ik wil gewoon eisen dat iedereen die op Bali komt en dat kan betalen 50 euro overmaakt voor de kinderen in de community zodat ze niet eindigen zoals hun oma en opa en ouders. Die vrouw van 80 leeft al 40 jaar op deze manier.zij en haar familie hebben sinds dit jaar een wc op de vuilnisbelt. Die oma heeft een hok apart, ik zou mijn Bobby er nog niet eens in leggen, een hok met 4 liggende metalen golfplaten , met een houten vlonder waar ze op slaapt.
De kindjes van 4 t/m 12 krijgen nu een gezonde basis onderwijs door vrijwilligers zodat ze leren hoe het ook kan, als je goed leert en die kans krijgt, want daar gaat het om, dan kan je werken elders en vertrekken van de vuilnisbelt en misschien ook je familie helpen het beter te krijgen. Ik ga iets verzinnen om hun te helpen. Ik heb het met eigen ogen gezien.. ik wil iets doen voor deze ca. 200 gezinnen geld inzamelen en zorgen dat Pascalle daar dingen koopt voor hun. Moet, kan en is nodig! Dit schrijf ik terwijl ik in een villa zit met eigen zwembad en 3 x per dag uit eten ga. Ja ik weet het je kan niet die hele situatie veranderen en het is ook Bali een totaal andere cultuur. Maar het is shocking al die toeristen waarvan 95 % niets weet wat er achter al die mooie toeristische dingen schuil gaat. Niets doen is te makkelijk, en 1000 druppels op een gloeiende plaat doet toch iets. Het geld kan een verschil maken voor de kids en de families. Engelse boeken, Indonesische leesboeken voor alle leeftijden of speelgoed waar ze spelenderwijs kunnen leren.En ze krijgen niet het geld cash! Pascalle koopt dan als een soort van afscheidscadeau als ze weggaat namens dorpsgenoten, vrienden en familie dingen die hun leven een beetje makkelijker of beter maakt.
Willen jullie meedoen alsjeblieft!
https://www.instagram.com/reel/DBsCX0EKcGL/?igsh=dG4xdmdpOTA5Ym4x