Beste lezer,
Wij zijn een gezin met drie schatten van jongens van 7, 5 en 2 jaar oud.
Onze oudste zoon heeft de diagnose autisme, hij heeft veel moeite met prikkelverwerking en overgangen in activiteiten of plaatsen zijn heel erg moeilijk en geeft veel paniek en onmacht. Hij zit inmiddels ook volledig thuis van school, de drukte en de overgang van thuis naar daar lukt hem gewoonweg niet meer. We hebben hier jaren voor geknokt en hem ook met school zoveel mogelijk bij gestaan wat passend is, helaas is het nu echt op.
Ikzelf heb al enkele jaren complexe ptss. Ik heb elke nacht nachtmerries en voel me vooral ontzettend onveilig, zowel binnen als buiten de deur. Dit heeft een groot effect op mijn stemming die snel kan wisselen. Omdat ik gewoon voor een stabiele thuis situatie wil zorgen probeer ik dit zoveel mogelijk te verbergen en blijf ik gewoon doorgaan, waardoor ik nu ook een burn out heb.
Wij hebben inmiddels zorg vanuit een autisme coach die samen met ons een hond kan opleiden tot assistentie hond.
Dit zal echt een waardevolle toevoeging zijn om rust en veiligheid te creëeren in ons gezin, vooral voor mijzelf en onze oudste zoon.
De opleiding word deels vergoed gelukkig, alleen de aanschaf van een hond, die ook geschikt is voor ons gezin, is voor ons ontzettend duur. 4000 euro.
Wij kunnen niet voor een hele jonge pup kiezen omdat ons gezin daar nu te rumoerig voor is qua zorg die we dragen
De hond die wij in samenspraak met onze coach willen opleiden zal rond de 6 maanden zijn en al volledig zindelijk, bench getraind en kan aan de riem meelopen. Ook hebben deze honden al met een trainer kennis gemaakt met openbaar vervoer en winkels etc.
Na een uitgebreide ontmoeting word er gekeken of er een klik is met de hond en ons gezin, maar voordat wij daar actie in willen ondernemen moet er eerst zicht zijn op het bedrag dat nodig is om de hond ook te kunnen aanschaffen.
Een 'normale' huishond mist helaas echt zijn doel bij de hulpvraag.
Wij verlangen er zo naar om langzaam samen met een zeer gewenste en geliefde hond weer deel te nemen aan de maatschappij. Wij missen de gemeenschap van de kerk, het ongedwongen ergens heen gaan(de supermarkt bijvoorbeeld) en het echte genieten van het buiten en samen zijn met ons gezin.
En nog het belangrijkste: wij gunnen onze zoon zo om ook met meer vertrouwen weer naar buiten te gaan, weer naar een school te kunnen en bovenal een maatje waar hij zich veilig bij voelt en weer dingen aandurft.
Na lang wikken en wegen hebben wij besloten om te proberen om via crowdfunding een klein deel hopelijk op te halen. Het liefst willen we het zelf kunnen opbrengen en we voelen ons zeer bezwaard om het via deze weg te doen, helaas is zicht op het hele bedrag te ver weg als we het allemaal zelf willen doen en de noodzaak aan deze hulp te groot.
Alle kleine beetjes helpen.
Bedankt voor degene die de tijd hebben genomen om dit te lezen.
Pim&Mandy