Lieve donateurs, lieve mensen,

Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen.....

Dankzij jullie — 27 prachtige mensen met een groot hart — is er hoop gekomen in een tijd waarin alles donker voelde. ..Jullie donaties voor mijn hond, die dringend naar de dierenarts moet, hebben mij niet alleen financieel geholpen... maar ook mijn vertrouwen in de mensheid hersteld. Sommige van jullie heb ik persoonlijk kunnen bedanken via Facebook, maar helaas lukt het niet om iedereen te vinden. Daarom deze boodschap, van hart tot hart aan jullie allemaal..

Door jullie steun heb ik een dierenarts in België gevonden die de operatie voor een stuk minder kan uitvoeren. Dat is geweldig nieuws, want ik ben nu bijna bij het bedrag dat nodig is. En dat allemaal dankzij jullie.,😶‍🌫️ de tumor zal worden verwijderd. Mijn hond krijgt een nieuwe kans.

En ik? Ik kan weer lachen, weer ademen. Ik voel me niet langer alleen.

Vanuit de grond van mijn hart:

Dank jullie wel. Voor je donatie. Voor je vertrouwen. Voor je liefde.

Jullie zijn het verschil geweest tussen wanhoop en hoop.

Ik zal dit nooit vergeten.

Met tranen in mijn ogen en een hart vol dankbaarheid 

Dank u wel 

💔 Ze weet niet dat ze doodgaat... omdat ik het niet kan betalen

Ik weet niet eens goed hoe ik dit moet opschrijven. Maar ik moet iets doen. Ik ben radeloos.

Mijn hond, Monnie... ze is echt mijn alles. Geen kinderen, geen grote familie. Maar haar? Zij is m’n hart. M’n reden om op te staan elke dag. Als ik kapot ben komt ze bij me liggen. Zonder woorden zegt ze: “ik ben hier.” En dat was genoeg. Dat is genoeg.

Maar nu is zij degene die hulp nodig heeft. En ik kan het niet geven.

Ze heeft een tumor. En het groeit. Elke dag een beetje. En als er niks gebeurd… dan moet ik haar laten inslapen. Niet omdat ze op is, niet omdat ze oud is. Maar omdat ik het geld niet heb voor de operatie. En dat breekt me.

De operatie kost tussen de 3000 en 3500 euro zonder complicaties. Ik heb alles geprobeerd, alles gedaan wat ik kon. Heb 1400 euro gespaard, maar kom tekort. En de tijd tikt door.

En het ergste is nog dat het oprabel is en de dierenarts zegt dat het te verwijderen is en dat dit soort organisaties gewoon glas hard daar in zijn.Daarnaast verschrikkelijk dat monnie niks weet. Ze blijft kwispelen. Ze legt haar hoofd op mijn schoot alsof alles goed is. Maar het is niet goed. Ik kijk haar aan en weet dat ze doodgaat als ik dit geld niet kan regelen.

Daarom schrijf ik dit.

Niet omdat ik wil. Maar omdat ik moet. Ik wil niet dat ze sterft omdat ik te arm ben.

Ik schaam me kapot dat ik moet vragen. Maar nog meer schaam ik me als ik niks doe. Ze verdient het om te leven. Om geholpen te worden.

Als je iets kan missen. Iets kleins. Dan help je mij, maar je redt ook haar leven.

Elke euro telt. Elke keer dat je deelt telt. En ik beloof je: als je haar kende, kon je dit niet negeren.

Help me alsjeblieft. Voor Monnie.

Dankjewel.