Jarenlang werd ik gepest op de middelbare school. Op een gegeven moment stopte ik met eten. Ik was niet slank, maar ook zeker niet dik. Al was dat wel wat iedereen zei. Het niet eten werkte helaas averechts. Binnen twee jaar kwam ik ruim 40 kilo aan. En dat terwijl ik amper iets at. Mijn lichaam schakelde zich uit. 

Via de huisarts kwam ik in de obesitas kliniek terecht. De arts daar wou me opereren aan mijn maag, maar ik weigerde. Ik gaf aan dat mijn probleem niet was dat ik te veel at, maar juist dat ik niet at. Echter vormde ik een risico voor mezelf. Ik overtuigde de arts dat de operatie niet nodig was. Maar wat nu?

Via de huisarts naar een voedingsdeskundige, ik leerde opnieuw eten en begon eindelijk af te vallen. De 40 kilo was ik na 3 jaar eindelijk kwijt. Maar het afvallen had gevolgen voor mijn lichaam. 

Ik zat letterlijk en figuurlijk, 40 kilo zwaarder, strakker en beter in mijn vel. 

Mijn doel: buikwandcorrectie.

Mijn psycholoog heeft zelfs een verklaring geschreven, maar helaas wordt het niet vergoed. Het is niet erg genoeg, nog geen smet vlekken. Goh, nee ik maak mezelf wel goed schoon. 

Het frustreert dat je na keihard werken en op eigen houtje afvalt, maar daar niet voor beloond kan worden. 

Mijn buik belemmerd mij in werkelijk alles.

Ik heb 3 jaar lang keihard gevochten om af te vallen, vervolgens 3 jaar lang knocken tegen een zware depressie en nu heb ik echt die laatste stap nodig. 

Dit zou mij enorm helpen.