Op de bres voor Roma in de Sliven Regio Bulgarije!

Op de bres voor Roma in de Sliven Regio Bulgarije! | Geld inzamelen
 
 
Building bridges through serving and loving!

FOR DUTCH, PLEASE SCROLL DOWN

We are an international group of enthusiastic volunteers: all sizes, shapes and ages! We come from very different backgrounds from all over the world.

Most of us have a strong belief that we are first loved by our Heavenly Father, so we can love others as ourselves. What's bringing us together is a deep compassion for the brokenhearted, the sick an poor.

Every year we travel together to a selected area to reach out with practical support and friendship. We tend to choose different area's each year, starting something new or supporting existing iniatives that struggle or just to relieve the burden by working together.

Of course we pay for our own flight, accomodation and foods, none of the collected money is used for personal expenses. As we work from early in the morning to late in the evening we often ask local "mommies" to cook for us. Of course their labour is paid for too as we highly appreciate their effort to take of our stomachs with homemade food.

Co-creating leads to sustainability

We feel that the local networks know what is needed and also, when we have long gone, they will continue the work. Sustainability is key! Consequently we work closely together with local government, Social Services, churches and others that have a heart for these matters. Often we see residents taking time of work to translate, guide or help out with transportation.

Typically we raise money and collect clothing and medical supplies. A lot of the collected items will be transported before our outreach to be unloaded by us upon arrival. From there on it is a matter of sorting: male, female, teens, childeren, babies and trousers, shirts, shoes, jackets, dresses etcetera. You can imagine this is quite a job, but we do it together and try to have as much fun as possible (always succeeding).

We set up one or multiple clothing banks or second hand shops, we donate medical supplies to local homes for the elderly and orphanages. With the raised funds we will buy food and supplies from local entrepeneurs. The food and supplies will be used to supportfoodpacks which we will bring in person during the homevisits. As is the the custom we fill the supportpacks with oil, flour, porridge and canned foods that last through the cold wintermonths. 

We will also organize different get togethers during our outreach, with the “Love Feast” as the closing event. The “Love Feast” is a time for closure to us all as we share testimonies and say our goodbyes while having a festive meal. And the coolest thing is: everyone is invited!

Your donation is just a decision away!

We are all blessed with money, time, energy, network or other resources. We experience a strong sense of enoughness and therefore plenty left to share with others.

Perhaps you feel the same? May be you have money, but no time? May be you have network, but no energy? Think about it… Will you participate and support us? Thank you!

 

With every donation of € 5,00, towards our goal of € 1.500,00, we can create one supportpack. This pack supports a family of 4 for one week.

 

FOR ENGLISH, PLEASE SCROLL UP

Wij zijn een internationale groep enthousiaste vrijwilligers: alle soorten, maten en leeftijden! We hebben heel verschillende achtergronden en komen van over de hele wereld samen.

De meesten van ons hebben een sterk geloof dat we éérst door onze Hemelse Vader worden liefgehad, zodat we vervolgens anderen als onszelf kunnen liefhebben. Wat ons samenbrengt, is een diep mededogen voor de ontroostigen, de zieken en de armen.

Elk jaar reizen we samen af naar een geselecteerd gebied om praktische ondersteuning en vriendschap te geven. We hebben de voorkeur om elk jaar verschillende gebieden te kiezen, iets nieuws te beginnen of bestaande initiatieven te ondersteunen die et zwaar hebben of gewoon om de last te verlichten door samen te werken.

Natuurlijk betalen we voor onze eigen vlucht, accommodatie en voedsel, géén van de ingezamelde gelden wordt gebruikt voor persoonlijke uitgaven. Omdat we van 's morgens vroeg tot' s avonds laat werken, vragen we vaak aan lokale "mama's" om voor ons te koken. Natuurlijk wordt hun werk betaald, omdat we hun inspanningen om ons te verzorgen en op de been te houden zeer op prijs stellen.

Co-creatie leidt tot duurzaamheid

We zijn van mening dat de lokale netwerken het beste weten wat er nodig is en dat ze, wanneer wij al lang weer weg zijn, het werk zullen voortzetten. Duurzaamheid staat centraal! Daarom werken we nauw samen met de lokale overheid, sociale zaken, kerken en anderen die een hart hebben voor deze zaken. Vaak zien we dat bewoners de tijd vrij af nemen om voor ons te tolken, ons in moeilijk begaanbare gebieden te begeleiden of te helpen met het transport.

Meestal verzamelen we geld, kleding en medische benodigdheden. Veel van de verzamelde items worden vervoerd voordat onze outreach begint, zodat we de truck samen kunnen lossen na aankomst. Vanaf dat moment is het werken geblazen: alle kleding moet gesorteerd worden. Mannen, vrouwen, tieners, kinderen, baby's en broeken, overhemden, schoenen, jassen, jurken, enzovoort. Je kunt je voorstellen dat dit een hele klus is, maar we doen het samen en proberen zoveel mogelijk plezier te hebben (lukt altijd).

We zetten tevens een of meerdere kledingbanken of tweedehandswinkels op, we schenken medische benodigdheden aan lokale opvanghuizen voor ouderen en kinderen. Met de ingezamelde gelden zullen we voedsel en andere benodigdheden kopen van lokale ondernemers. Het eten en de benodigdheden worden gebruikt om foodpacks te maken die we persoonlijk langsbrengen tijdens een vriendschappelijk huisbezoek. Het is onze gewoonte de pakketten te vullen met onder andere olie, meel, pap en ingeblikt voedsel dat houdbaar en bruikbaar is tijdens de koude wintermaanden.

We zullen ook verschillende bijeenkomsten organiseren tijdens onze outreach, met het "Love Feast" als afsluitende gebeurtenis. Het "Love Feast" is een tijd van afsluiting voor ons allemaal, we delen belevenissen met elkaar en nemen afscheid tijdens een feestmaal. En het coolste is: iedereen is uitgenodigd!

Nu rest slechts een beslissing!

We zijn allemaal gezegend met geld, tijd, energie, netwerk of andere middelen. Wij ervaren zelf een sterk gevoel van "genoeg" en daarom is er over om met anderen te delen.

Misschien ervaar je hetzelfde? Misschien heb je wel geld, maar geen tijd? Misschien heb je een goed netwerk, maar geen energie? Denk er eens over na ... Steunt u ons? Alvast bedankt!

 

Bij elke gift van € 5,00, richting ons doel van € 1.500,00, kunnen we één ondersteuningspakket maken. Dit pakket ondersteunt een gezin van 4 voor een week.

 

 

 

 

M.S. Slot
07-11-2018

Goedemorgen allemaal,

 

Lest best.

 

Vandaag informatie over hoe jullie donaties en mijn persoonlijke inleg zijn uitgegeven. Ik heb de deelnemersbijdrage, vluchten en transfers niet meegenomen in deze opsomming.

Ik heb ervoor gekozen géén bedragen weer te geven in deze update. Tegelijkertijd, schroom niet om mij te contacten bij vragen hieromtrent, of motivatie bepaalde uitgaves te doen!

  • Bijdrage aan de voedselpakketten (olie, boter, rijst, meel, pasta, tomatensaus, varken en vis uit blik en een vers brood), 80 stuks.
  • Boodschappen (voedsel en toiletartikelen voor 1 week) voor een oma die haar 2 kleinkinderen sinds hun jonge jaren opvoed (nu tieners).
  • Schoolspullen (schriften, pennen, potloden, passer, gum) voor een Romani jongen van 13 die na de lagere school als enige uit zijn klas besloten heeft naar het voortgezet onderwijs te gaan, een unicum. 
  • Evenement voor 32 meisjes tussen de 18 en 25, inclusief catering, spreker en materialen.
  • Warmhoudschaal voor Romavrouw die geregeld voor de mensen uit de community kookt en een sleutelrol heeft. Ze is deze reis vertaalster geweest voor ons en was vorig jaar een lokale gids. 
  • Bezoek aan Gradets, 10 voedselpakketten, uitgedeeld aan bezoekers van de kledingbank die buiten het verspreidingsgebied wonen. 
  • Bijdragen kosten operatie Mitko, het kind van 1,5 dat voor onze pop up kledingwinkel is aangereden en momenteel in het ziekenhuis verblijft.
  • Paar winterschoenen, zomerschoenen en nette schoenen voor een Bulgaarse vrouw met maat 43 (er zijn geen schoenen in deze maat voor een redelijke prijs te vinden in Bulgarije).
  • Betaling deelnemersbijdrage voor een van de vrijwilligers die zich in financieel zeer zwaar weer bevind, maar wel tijd en energie wilde investeren.
  • Gedeeltelijke betaling avondmaaltijden voor de vrijwillige lokale gidsen (op onze uitnodiging aten zij met ons mee aan het eind van de dag).
  • Winterkleding, toiletartikelen en gezellige middag uit voor een meisje van 15.
  • Babykleertjes zwangere tienermoeder.
  • Bijdrage aan catering kids LoveFeast.
  • Balonnen met opdruk in Bulgaars/ Romani.
  • Bedankje voor alle deelnemers namens het leiderschapsteam.

Ik hoop dat jullie iets geproefd hebben door de foto's en updates van het werk dat verzet is en de mensen die we hebben kunnen helpen. Ik besef dat deze 10 dagen slecht impact hebben veroorzaakt en een druppel op de gloeiende plaat zijn. Tegelijkertijd hebben veel mensen ons gezegd weer hoop te hebben, en geinspireerd geraakt te zijn samen te werken in vertrouwen met elkaar in plaats van af te gaan op wantrouwen en jaloezie. 

Alle mensen die wij hebben ontmoet deze week hebben tijdens het LoveFeast, het afsluitende feest waar iedereen die we deze week hebben ontmoet voor waren uitgenodigd krijgt de mogelijkheid zich bij een sleutelpersoon (5 in totaal) aan te sluiten. Dit is geheel vrijblijvend, maar stelt ons in staat te blijven monitoren en hopelijk nieuwe ambassadeurs te werven om volgend jaar in een nabijgelegen stad aan het werk te kunnen gaan. 

Dank jullie wel, nogmaals, voor jullie steun. Niet alleen jullie donatie, maar ook alle hartverwarmende appjes en berichten via Facebook hebben mij gesteund!

 

Lieve groet,

 

Mirjam

 

 

 

 


M.S. Slot
07-11-2018

01-11-2018

 

Vandaag een heerlijk dagje kledingbank onder leiding van Willy en zijn lieftallige assistentes Katerina en Siana.
Om 11.00 gingen we open, om 16.00 sloten we en in die tijd hebben we ongeveer 200 mensen blij gemaakt met kleding, linnengoed en speelgoed.

Bedankt als jij kleding hebt verzameld voor ons of hebt gesponsord voor het transport. Wat een mooie spullen zaten erbij, bontjassen, mooie jeans, werkkleding, toffe handtassen en schoenen...

Mensen hier zijn er zo blij en gezegend mee!

Natuurlijk hebben we, geheel volgens traditie, weer gekke foto's in nog gekkere outfits gemaakt. Die volgen later...

De foto's en de video die ik vandaag met jullie wil delen, geven weer dat het cruciaal is dat we naar elkaar omzien. Want als je maar 200 euro per maand als gezin ontvangt, dan is gratis kleding letterlijk een geschenk uit de hemel...


M.S. Slot
05-11-2018

Hierbij een bericht van Kalinka, de echtgenote van Angel.
Het gaat over de kleine Mitko van anderhalf die afgelopen donderdagmorgen voor de kledingbank is aangereden en in zeer ernstige toestand is afgevoerd naar het ziekenhuis!

(..)
Hello everyone, with great joy, I want to tell you that the struggling child today has gone through surgery and it is successful, the child is not in an intensive ward but in a normal room and it is adequate that the family is happy that the Lord takes care of their child.(..)


M.S. Slot
05-11-2018

03-11-2018

 

Vanmorgen heb ik me gruwelijk verslapen, ik werd pas om 08.39 wakker terwijl ik om 07.45 "aan had moeten treden". Slecht gezind dat d'n Ward was, amai!

Omdat de kledingbank gisteren dicht was zijn we vanmorgen nog even open gegaan. Ook zijn er nog 15 voedselpakketten rondgebracht!

Na het ontbijt zijn Deborah, Plamena en ikzelf het meidenevent gaan voorbereiden. We hadden een mooie ring, armband of ketting voor iedereen op de stoel neergelegd als presentje.
Terwijl wij Godiva bonbons en koekjes placeerden reed Siedo het kerkbusje in de prak. Alsof t niets was.
Het was best wel even spannend of en hoeveel meiden er zouden komen. Gelukkig was het volle bak! Zo'n 30 meiden tussen de 18 en 25 kwamen langs! Supertof!

Plamena heeft eerst iets gedeeld over de schoonheid van de vrouw. Hoe we in deze tijd zó gefocust zijn op de buitenkant, maar dat schoonheid toch écht van binnen uit komt. Een krachtige boodschap in een land waar meisjes snel vrouw (en moeder) worden en waar het leven vreselijk zwaar kan zijn (en IS voor veel meiden en vrouwen).
Daarna hebben lekker geklets, gegeten en gedronken en vooral gemake-upt...
Nevin, Katerina en Siana hebben echt fantastische oogmake-up gedaan, hun eyeliner is fenomenaal, Deborah en Noemie vijlden en lakten de nagels, Petia, Ingrid en Heidii verzorgden de catering, en Алексина en ik zorgden voor het reinigen van het gezicht en het aanbrengen van de foundation, blush en highlighter. Petia vertaalde alle wensen en rende zich praktisch rot en tussendoor maakte Maira foto's.

Toen, rond 16.00, zijn we met zijn allen naar het Tsjaichovski Kompleks en Restaurant gelopen, de zaal in het centrum waar we de afgelopen dagen steeds samenkwamen met onze gasten.
Nadat we iedereen bedankt hebben, Siedo had voor iedereen Merci gehaald, werd het buffet geopend.
Iedereen heeft heerlijk gegeten en gedronken en de muziek, verzorgd door Angel Kalinka (Angel en Kalinka) was wederom zeer bijzonder en goed. Prachtig zoals zij kunnen musiceren.
We hebben nog even heerlijk gedanst, de polonaise gedaan en zelfs Willy en Jef zongen een mopje of 2, 3, 4, 5...

Daarna was het tijd voor afscheid nemen, van iedereen. Man man man dat viel ons best wel zwaar. In korte tijd leer je mensen zo goed kennen, we zullen elkaar zeker weer gaan zien, maar dat maakt het niet minder makkelijk.
Deze reis sluiten we vanavond af met pizza, samen als team.

Morgenochtend vertrekt onze bus al om 06.30. Dus voor een lastste keer: Lekkaah nossssht x.


M.S. Slot
05-11-2018

02-11-2018

 

Een drukke, hectische dag waar bij mij op enig moment (voor t eerst deze week) de rek eruit was. Balen is dat.

Je merkt dat iedereen zijn best doet zijn steentje bij te dragen en mee te denken, en dat is zo fijn. Maar al dat meebewegen kost ongelooflijk veel energie.

Daarnaast kregen we vanmorgen, tijdens een meeting, te horen dat een zeer jonge bezoeker (2 jaar) van onze kledingbank is aangereden door een passerende auto. De situatie was duadanig ernstig dat niet alleen de moeder, grootouders en toeschouwers een enorme schrik te verduren kregen, ook het team had het er moeilijk mee. Het is niet niets om te moeten zien dat zo'n jong manneke onder een auto vandaag getrokken word en bloedend op de achterbank van de auto wordt gelegd om naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis (1,5 uur verderop) te gaan. We hebben uiteindelijk besloten de kledingbank te sluiten, ook omdat de mensen niet meer durfden te komen vanwege de aanwezige politie.
Zo was t ook voor ons vandaag weer een les on alle opzichten alert te blijven.

Siedo en ikzelf zijn met Angel naar Gradets gegaan om daar een aantal voedselpakketten bij de pastor af te geven. Daarnaast wilden we onderzoeken en ervaren hoe het leven in een van de grootste Roma communities van Bulgarije is. En dat kan het beste door er gewoon maar eens diep in te duiken.
Het was een bijzonder inspirerende gewaarwording voor ons beiden.
Hierbij wat foto's ter impressie...

Aan het einde van de dag weer een bijeenkomst in de feesthal, mét muziek, en nog even driedubbel de verjaardag van Willy gevierd!

Voor zover voor vandaag.
We missen ons thuisfront en keijgen langzaamaan (heel veel) zin om naar huis te gaan.


M.S. Slot
31-10-2018

31-10-2018

 

Vandaag beginnen we maar eens bij het eind van de dag, om het spannend te houden...

Een heerlijk stevige discussie ter afsluiting van de dag over politiek (Trump!), de invloed van de media, onze levensverhalen en dat soort diepzinnige zaken... Daar sloten we onze dag mee af. Alsof we net wakker zijn geworden en nog vol energie zitten.
Maar de realiteit is ff anders. Vandaag is de week echt doormidden gezaagd, en wij erbij. De vermoeidheid is nu wel echt voelbaar aen af te lezen op de meeste van onze gezichten. Van 07.00 tot 23.00 aan het werk zijn, geven en er voor elkaar en de medemens zijn is vermoeiend. Dankbaar, maar vermoeiend werk. Temeer omdat cross cultureel werk soms enorme uitdagingen oplevert.

Kotel staat bekend om de getalenteerde Roma musici, zoals Angel, en hij vanavond nu een concert in het centrum gegeven hebben met zijn band. Veel van de mensen die we de afgelopen dagen bezocht hebben waren ook gekomen: supertof. De feestzaal zat echt propnokkievol, de opkomst was echt boven verwachting.
We hebben echt genoten van de mooie woorden van pastor Tony, de fijne muziek en de goede sfeer.

Het diner heb ik even overgeslagen, ik ben simpelweg te moe om een vork op te kunnen pakken. Siedo daarentegen heeft een heerlijke makreel verorberd met een lekkere aardappelgratin erbij. Onze kok is een toffe!

Vandaag zijn 7 groepen er, met vertaler en gids, op uit gegaan in Kotel om huisbezoeken af te leggen. Zo'n 80 mensen mochten vandaag een voedselpakket in ontvangst nemen.
Ook de Kledingbank is goed bezocht vandaag. Ruim 70 dames en heren hebben lekker geshopt bij Willy, Raf en het team.

Zelf ben ik vroeg vertrokken naar Sliven met Radko.
Zijn vrouw, Nevin, heeft mij geholpen met een stuk research in Nadezhda. Nadezhda is een ommuurd ghetto waar momenteel zo'n 33.000 Roma wonen. Nadezhda betekent Hoop, maar hoop is er in deze plek niet. Het leven is uitzichtloos.
Ook dit is weer een ervaring geweest die nauwelijks in woorden te omschrijven is. Het doel van mijn bezoek was om te researchen of en wat er gedaan kan worden om tegemoet te komen aan eventuele nood.
1. Het merendeel van de mensen heeft ECHT honger, als men in de overlevingsstand staat is er geen ruimte voor (persoonlijke) ontwikkeling.
2. Ouderen maken zich zorgen over het vertrek van jongeren en het uitblijven van investering in de cultuur en buurt.
3. Mensen met leiderschapskwaliteiten zijn schaars en commitment is niet gegarandeerd.
4. Vertrouwen, of liever het gebrek eraan, afgunst en een verwrongen beeld van samenwerking kleuren samenwerking.
5. Er is grote behoefte aan gelijkwaardige samenwerking, gedragen plannen, maar de kennis over De Nieuwe Route conflicteert nog teveel met de verschillende culturen.
We gaan hier verder over nadenken.

Nevin en ik hebben tevens samen de beautysalon van Rabia bezocht.
Dames van alle leeftijden komen hier in ochtendjas en met big hair om hun make up te laten doen. Rabia is super getalenteerd en ik heb vol bewondering mogen meekijken naar haar visagie skills.
Wat mij bewoog was dat het meisje is kwestie slechts 2 dagen geleden getrouwd was, op 13 jarige leeftijd. Een ander meisje, wat op haar beurt aan t wachten was met haar oma, bleek slechts 12 jaar te zijn, en zwanger van haar eerste kind. Dit is heel gebruikelijk in de Roma cultuur.

Als "Westerling" denk je na zo'n dag als vandaag snel het jouwe van dit soort dingen, maar wie ben jij, wie ben IK om daar over te oordelen?

Met die vraag en een overvol hoofd duik ik mijn bed in.


M.S. Slot
31-10-2018

30-10-2018

 

Terwijl ik dit schrijf is de rest van de groep beneden in de conferentieruimte. Een eerste momentje voor mezelf vandaag. Heerlijk, wat kan een mens dat nodig hebben.

Vanmorgen hebben Siedo, Plamena en ik de "vriendschappelijk huisbezoek" groepen gemaakt voor vandaag.
Na de lunch zijn we met zijn ALLEN op pad gegaan!

Het leek mij leuk vandaag iets meer te vertellen over deze "vriendschappelijk huisbezoeken".
Iedere groep bestaat uit een vertaler, iemand die naast Bulgaars ook Engels, Nederlands en of Russisch spreekt.
Omdat veel van de straten in Kotel geen naam hebben, en soms ook geen nummer, is het zoeken van addressen een hele klus. Gelukkig hebben we per team een lokale gids die ons helpt de weg te vinden. Trust me, dat is echt geen overbodige luxe hier!

Vandaag besloten we 8 voedselpakketten per groep mee te nemen.
In deze voedselpakketten zit olie, blikjes vis of varken, rijst, past, meel etcetera. Ook een vers brood is toegevoegd, vanmorgen vroeg.
Ieder neemt dus 1 à 2 pakketten mee.
Ook nemen we flyers mee met de data en tijden van de kledingbank en de kinder- en tienerevents die we organiseren.
Vaak zien de mensen ons al aankomen.
Bij de een wordt je binnengevraagd, bij de ander niet. De een heeft de limonade al klaarstaan, de andere nodigt je uit te komen eten. Helaas maken we vaker mee dat de koelkasten (als die er al zijn) leeg zijn. Dan volgt meestal een verontschuldiging die altijd door ons beantwoord met iets hartelijks.

Vandaag ging ik met Kolyo (vertaler) Kalina en Gale (lokale gidsen), Guido, Ruben, Jan en Wesley op pad.
Onze route leidde naar een Romani wijk tegen de berghelling aan.
Ik wil jullie even meenemen naar een klein huisje van een moeder, een volwassen zoon en dochter.
Bij de deur trek je de schoenen meestal uit. Vaak kom je dan in een kamertje van maximaal 20 vierkante meter waarin een of meerdere 2-persoonsbedden staan. In de hoek staat meestal ook een kachel waarop gekookt kan worden. Zo ook hier. Een pan soep, getrokken van ui en varken stond te pruttelen.
Op het ene bed lag een meisje van, zo begrepen we, 35 jaar. Op jonge leeftijd is ze geëlektrocuteerd door een lekkende koelkast met defecte bekabeling. De schok die door haar lichaam ging heeft haar spieren en zenuwen grotendeels verwoest. Maar ook haar hersenen zijn aangetast. Ze kan niet meer praten maar begrijpt nog heel veel. Wat soms tot heftige aanvallen van frustratie leidt.
Wat ik heel bijzonder vond is dat ze reageerde toen ik een liedje ging zingen, ze kneep steeds haar ogen dicht en kneep in mijn hand aalsof ze me vroeg door te gaan (of te stoppen, dat kan natuurlijk ook hahaha).

Soms kom je ook in huizen waar je geëmotioneerd raakt door de verhalen of de staat van een huis. De diepe ellende van mensen is hier vaak heel tastbaar.
Ieder van ons overkomt dat overweldigende gevoel van onmacht wel een keer. Er worden dan heel wat tranen geplengd (is daar niet een een hipper woord voor?). En dat is prima. We geven elkaar een dikke knuffel en huilen eens flink uit. En dan maakt t niet uit uit of je man of vrouw bent, groot of klein of al dan niet ervaren.

Soms komen we ook bij Christenen thuis. Zij vragen ons dan vaak voor hen te bidden, voor genezing, voor hout voor de winter, voor kinderen waar zorgen over zijn... En dat doen we dan ook graag.
Omdat mensen hier echt leven van zo zo weinig is hun geloof groot. Ze verwachten alles van God en hebben de meest wonderlijke getuigenissen met ons te delen!
Vandaag hoorden we van Kalina een verhaal over haar zoon. Hier in de bossen van de Balkan groeien kwalitatief superieure truffels. Men gaat in de herst dus diep het bos in om deze te zoeken. Truffels leveren zoveel geld op dat dat het dagenlang zoeken de moeite waard maakt. Maar soms zoek je uren en uren en vind je niks.
De zoon van Kalina was met een vriend op zoek naar truffels en moest na een veel te lange reis nog per auto naar huis. De vriend chauffeurde maar viel in slaap. Ook de zoon van Kalina sliep, in de bijrijdersstoel. Toen de auto tegen een boom klapte en compleet total loss raakte schrokken ze wakker. Allebei buiten de auto, met alleen wat schrammen. Beiden hadden gedroomd over een wit gordijn wat uit de hemel kwam en hen het zicht ontnam. Hoe ze uit de auto waren gekomen? Geen idee!

En zo hoor je heel wat bijzondere verhalen op je tocht door het dorp.
En soms vraag ik me wel eens af wie meer gezegend is door het bezoek, zij of wij.

Het is in ieder geval 100% wederkerig!


M.S. Slot
29-10-2018

29-10-2018

 

Onze ochtend stond in het teken van het introduceren van de teamleden, tolken en teamleiders, het verkennen van het dorp én de kennismaking met de inwoners van Kotel. Werkelijk iedereen weet dat we er zijn, overal komen ze kijken wat we aan t doen zijn, springen ze in om te helpen of maken ze een praatje.

We hebben zulke bijzondere ontmoetingen gehad, ik heb echt genoten, en ik heb bijna alle talen gesproken die ik ken. In mijn geval was dat Engels, Frans, Russisch en Bulgaars (ik leer iedere dag woorden bij).
Omdat een groot deel van de groep Vlaming is behoort deze vocabulaire ons nu ook steeds meer toe.
Soms leid dat wel tot wat merkwaardige spraakverwarring.... Zo was ik na het douchen bijna in slaap gevallen, en verzuchtte ik dat " ik een behoorlijk inkakmomentje had". De repliek was dat de persoon in kwestie ook ernstige diaree had. Oh well.

Na de lunch hebben we met 20 man 250 voedselpakketten gemaakt. Direct daarna zagen we de truck het dorp inrijden, dus daar zijn we snel achteraan gegaan. Wat een feest als de deuren opengaan en de eerste dozen naar buiten rollen.
De truck zat zo vol dat het leek alsof er geen einde aan kwam... De bananendozen kwamen mijn oren uit, maar oh oh wat hebben we gelachen weer. De foto's van topfotograaf James Paes en topfotograaf Jeff volgen snel!

Na het eten heb ik samen met Plamena geïnventariseerd wie wat wil doen de komende dagen. Dat wordt puzzelen morgenochtend om goede teams te creeeren...

Daarna nog even een pinteke samen gedaan en de dag afgesloten.
Lekkah nossssjjjjt, fonetisch Bulgaars voor slaap lekker, dat dus.


M.S. Slot
29-10-2018

28-10-2018

 

Wat een dag...
Ik hou 't een beetje kort, want ik ben werkelijk doodop!
Kennelijk was er vannacht een flinke aardbeving, die hier te voelen was maar waar ik strak doorheen geslapen ben.

Ik heb ook echt gruwelijk pijn aan mijn rechtervoet. De blaar op mijn voet is zo naar dat ik er bijna niet op kan staan. Een punt van zorg. Zolang ik op mijn slippers loop gaat het net...

Enfin. Vandaag ben ik wat later opgestaan en ben na het ontbijt uitgecheckt. Tussen de bedrijven door wat voorbereidend werk gedaan en ook nog even bij de oma van Dimitrinka langs geweest. Dimitrinka was niet thuis omdat ze ergens aan t schoonmaken was.
Gelukkig heb ik haar nog wel even kunnen zien, ze zag er vandaag zo mooi uit! Ik werd er helemaal blij van.
Ook nog getuige geweest van een Romani én Griekse bruiloft: love is in the air!

Aan het einde van de middag naar de Roma gemeente in Sliven geweest. Wat een goed weerzien met iedereen! Wat een bijzonder lieve en mooie mensen.
Denis Merian Gocevi wil je jouw gemeente de hartelijke groeten doen van hen? Ik heb de brief gegeven, welke is voorgelezen.

Een paar uur geleden aangekomen in Kotel. Onderweg kebapce gegeten, een auto uit zien fikken en een aangereden paard ontweken in de bergen. Never a dull moment.
Natuurlijk hebben we vervolgens met plezier het team opgewacht. Wat een geweldig goed weerzien.

Ik ben zo gelukkig vandaag.


M.S. Slot
27-10-2018

27-10-2018

 

Early wake up call vandaag... Om 08.00 werd het audiosysteem voor mijn raam getest. Ik slaap heel graag met mijn slaapkamerraam open en hier betekent dat opstaan met kebabgeuren in plaats van geroosterd brood. Whoop whoop!

Na het ontbijt ben ik wat winterkleding gaan shoppen voor mijn "bonuszusje", de reden dat ik hier in Sliven ben. Ik heb haar 1,5 jaar niet gezien en heb dus ook geen idee hoe groot ze is geworden. Wat ik helemaal ingewikkeld vond was een kleding kopen die past bij meisjes van 15. Niet om het een of ander, maar alles is hier bloot, vol van glitter & glamour of voorzien van een merkwaardige tekstuele opdruk. Zelfs in de H&M had ik moeite iets te vinden dat ik mijn eigen dochter (had ik er een) zou laten dragen.
Normaliter kopen veel van de armere mensen hier in tweedehands winkels, waarbij de "1 Lev" shop favoriet is. Voor juwllie informatie: 1 Lev is 51 eurocent.
Dan kun je je misschien iets voorstellen bij de grote nood die hier achter sommige deuren heerst, maar ook waarmee deze mensen het moeten doen.

Rond de koffie had ik met Plamena afgesproken. Zij en haar man Dimitar hebben inkopen gedaan en allerlei transportzaken geregeld. Wat een werk wordt hier door hen verzet om alles goed te laten verlopen!

Na de koffie zijn we samen naar Komluka gelopen, een Romani wijk tegen de bergen aan. Ik bleek hilarisch genoeg een hele bezienswaardigheid. Ik heb namelijk zulke afschuwelijke blaren van het lopen gisteren dat ik vandaag maar op slippers ben gaan lopen. Van top tot teen werd ik bekeken, met licht misprijzende blikken. "Waarom had ik geen sokken aangetrokken?", tja...

Uiteindelijk arriveerden we op het adres waar ik sinds de laatste outreach talloze brieven naar heb geschreven.
Ik kan (nog) niet zo goed onder woorden brengen hoe het was Dimitrinka weer te zien. Ik bedoel, hoe kun je een ontmoeting met een tiener van 15 beschrijven dat geen dromen en geen dagbesteding heeft (anders dan tv kijken) en niet naar school gaat of perspectief op een toekomst heeft...

Aangezien pizza Dimitrinka's lievelingseten bleek zijn we die samen gaan halen. Ontbijt was er namelijk niet die morgen, en of er vanavond iets op tafel staat hangt af van vader, die vaak andere prioriteiten heeft (drank). Soms helpt Dimitrinka mensen met klusjes en krijgt ze wat geld waarvan ze eten kan kopen.
Het lastigste vind ik soms om "normaal" te reageren op dit soort dingen, om ook gewoon te vertellen over jouw thuis en foto's te laten zien. Terwijl je wél een knoop in je maag hebt omdat jouw koelkast wel gevuld is, of scholing vanzelfsprekend is.

Jordan had mij vorige week brieven meegegeven waarvan ik er vandaag een weg heb mogen geven aan een vrouw die herstellend is van een herseninfarct. Haar linkerzijde is nog steeds lam, maar ze gelooft dat ze verder mag herstellen de komende tijd. Ik hoop van harte dat de brief tot zegen mag zijn.

Aan het einde van de dag zijn we inkopen gaan doen voor het "girls only" event dat we willen organiseren. Mede dankzij de hulp van Dimitar hebben we alles wat nodig was gevonden en gekocht. We hebben vandaag tevens gebruikt om na te denken over een programma en we denken dat we iets goeds hebben om mee aan de slag te gaan!

Eenmaal bij het hotel aangekomen waren ze, tot mijn grote vreugde, weer vrolijk aan het volksdansen. Ik heb er maar een lokaal biertje op gedroken ter afsluiting van een drukke dag.

Nu zit ik op mijn kamer, doodmoe maar blij dat alles goed verlopen is. Tot morgen!


M.S. Slot
26-10-2018

26-10-2018

 

Здравейте!

Vanmorgen ging de wekker al om 06.00 (voor de meesten van jullie dus om 05.00)... Snel naar het busstation gelopen en een kaartje gekocht bij 't loket. Kennelijk had ik mazzel, de bus zit ook wel eens vol, en dan heb je dus dikke pech.

Terwijl de zon opkwam boven de Zwarte Zee reed de bus van Varna naar Burgas, over een prachtige kustweg. Gelukkig rookte de buschauffeur, dus we hadden geregeld een stop. Dat was wel welkom met een rit van 4,5 uur.

Bij aankomst in Sliven was ik super verbaasd over de enorme drukte. Overal file, overal mensen en politie. Viel ik even met mijn neus in de boter: празник!

Ik heb dus mijn koffer naar binnen en mezelf weer naar buiten gerold om de kranslegging op het plein te zien. Ook al bleef het me volstrekt onduidelijk wat nu de reden van de feestvreugde was, het was belangrijk genoeg om iedereen in de stad vrij te geven.
Op het plein werd later gevolksdanst in traditionele outfits. En iedereen deed mee. Wat een traditie en cultuur, dat kennen wij eigenlijk helemaal niet zo in Nederland. Maar ik vond 't werkelijk zo'n tof gezicht dat ik serieus overweeg me aan te sluiten bij de Nationale Vereniging voor Hollands Klompendansen.

Omdat echt iedereen op straat liep kwam ik ook lieve oude bekenden van vorig jaar tegen, dat was zo ontzettend leuk!
De 2 "Annie's", die zich gezellig aan mijn tafel hadden geschaard, pastten even op mijn tasje, terwijl wij elkaar konden begroeten.

Ook is het vandaag gelukt contact te leggen met een organisatie in een van de grootste zigeunercommunities in Bulgarije, het ghetto Nadezhda.
Als Sorroptimist International, waar ik lid van ben, komen we op voor meisjes en vrouwen in minder bevoorrechte situaties. En juist de meisjes uit deze gebieden hebben het heel erg moeilijk.
We bekijken nu de mogelijkheden om nog voor ik vertrek een programma te bezoeken rond seksuele voorlichting, iets dat mij persoonlijk aanspreekt.

Vanavond was ik uitgenodigd bij Plamena en haar familie in hun prachtige nieuwe stulpje. Wat een zegen na zoveel jaar wachten! Het is zo mooi om te zien dat gebed beantwoord wordt en op zo'n wonderlijk mooie manier ook.
Leuk dat Radko en zijn familie ook aanschoven. Ik voelde me zo welkom, en het maakt alleen reizen zoveel fijner, zeker met zulk goed gezelschap. We hebben veel gesproken over aankomende week en ideeen uitgewisseld. Gaaf dat we weer gaan samenwerken de komende tijd.
Wat echt bijzonder was is dat de pastor die ik vorige week in de Bulgaarse gemeente sprak, een goede vriend blijkt te zijn van Dimitar. En dan verwonder ik me iedere keer weer: wat is de wereld klein en het Kingdom Network groot. Ongelooflijk blij wordt ik daar van.
Ik ben zo dankbaar voor de support en het advies van deze fijne families, dat heb je echt wel nodig om hier aan het werk te kunnen.

Plamena had overigens zalig gekookt, dus toen ik thuis kwam kon ik zo via het bad naar bed. En terwijl de klanken van "Que sera", lichtelijk vals gezongen, op straat uitsterven wens ik jullie allemaal een goede nacht: добра нощ.


M.S. Slot
26-10-2018

25-10-2018

 

Zo. Daar zijn we dan: Varna.

Vanmorgen weggebracht door de allerliefste terwijl mijn spruit vanuit zijn kamer "veel plezier" gilde... Dan voel je je écht geliefd, hahahaha.

Eenmaal door de douane werd ik uitgenodigd door een pastoor uit Tubbergen om, met mijn dienblaadje, aan te schuiven. Onder het genot van een gedeeld flesje rood hoorde ik hoe hij zijn vrinden door Rome gaat gidsen! Dat maakt alleen reizen wel weer bijzonder, de toffe mensen die je tegenkomt...
Voordat ik het wist was het uur wachten voorbij en rolden onze koffertjes weer uiteen.

Tijdens de vlucht speelde mijn misofonische trekken ernstig op. Krijsende kinderen en een moeder die luidkeels probeerde haar koters te coachen. Een heerschap die kennelijk erg krap zat en zijn knieen af en toe eens lekker in mijn rugleuning plantte, ik verdenk hem ervan dat hij zelfs in mijn haar heeft gerocheld. En lest best een stel naast me dat genoegelijk een zak pinda's zat weg te knagen met een volume waar ik eng van werd. Tijdens de landing begreep ik dat ze t niet konden helpen: ze hadden oordopjes in gedaan (vanwege de krijskinderen) en waren zich van geen kwaad bewust.

Bizar hoe je slechts 2,5 uur later tig honderd kilometer verderop kunt zijn. Volgens Google is het van hier naar daar 2500 kilometer. Het uitzicht op de kust was fenomenaal, wat is Bulgarije toch een mooi land.
Eenmaal uit de terminal was een taxi zo gepakt en gedeeld met 3 uiterst behulpzame Bulgaarse heren die me keurig voor de deur hebben afgezet.

Zojuist maar even gezocht naar de halte op het station waar de bus morgenvroeg vertrekt. Dat was een iets minder goed idee, zo bedacht ik me later. Wat is dat toch met stations, er hangen altijd van die snode figuren rond die om een praatje verlegen zitten. Toen raakte ik ook de weg nog een beetje kwijt, maar ook dat mocht de pret niet drukken.

Nu lig ik op een heerlijk Bulgaars bedje van 180 lang en 60 breed, te luisteren naar de koelkast die elk moment kan opstijgen.
Kamenitsaatje erbij.

Het leven is goed, ja toch?


M.S. Slot
19-10-2018

Een hoop voorbereidend werk wordt vandaag en morgen in België gedaan. Vandaag staat in het teken van het sorteren van kleding en morgen wordt de truck volgeladen. Zoals we het nu kunnen inschatten zit 'ie weer propnokkievol!

Zelf vertrek ik aanstaande donderdag naar Bulgarije. Vanuit Varna ga ik eerst terug naar Sliven waar ik vorig jaar een heel bijzonder tienermeisje heb ontmoet die het verre van makkelijk heeft. Via mijn contactpersoon in Sliven begreep ik dat het momenteel nog minder goed gaat met haar. Het is me nog niet eerder overkomen dat mijn hart zo geraakt werd door een totale vreemde en het zal dus ook de eerste keer zijn dat ik terugga om iemand op te zoeken. Spannend.
Ik weet niet wat ik dit keer kan doen, maar ik sta open voor wat er nodig is.

Volgende week zondag ontmoeten we elkaar als team in Kotel, en maandag zal deze volgeladen truck klaarstaan voor ons om uit te laden en de kledingwinkel op te bouwen.

Wil je mij ook steunen? Dat zou ik fijn vinden!

 

 


M.S. Slot
14-10-2018

Goedemorgen!

 

Wat een heerlijk weer is het nog, koning winter lijkt echt nog wel even op zich te laten wachten. Ook in Bulgarije is het weer nog steeds goed, en daar ben ik blij mee: de wegen zijn dan nog goed begaanbaar, wat wel fijn is bij het rondbrengen van de voedselpakketten. Maar goed, niets is zo veranderlijk als het weer... Kwestie van afwachten!

Vandaag zou ik graag wat toe willen lichten over de manier waarop wij met de financien omgaan. Ik heb hier wat vragen over gekregen en dit lijkt me een goed moment om informatie met jullie te delen.

Een reis als deze brengt een aantal individuele en gemeenschappelijke kosten mee.

Onder individuele kosten vallen de vlucht en transfer van en naar de luchthaven (circa € 200,00) en persoonlijke kosten die je maakt gedurende de week. Natuurlijk neemt iedereen dagen vrij van het werk zij het door onbetaald verlof of vakantiedagen op te nemen. 

Ons verblijf, transport gedurende de week en de maaltijden (ontbijt, lunch en diner) zijn uiteraard ook voor onszelf. Ward uit Belgie regelt deze zaken voor ons. Hij maakt goede deals en deelt de kosten door het aantal deelnemers. Dat resulteert in een fee die we zelf opbrengen. Dit jaar bedroeg de deelnemersfee € 260,00 per persoon. 

Dan blijven er de gemeenschappelijke kosten over. Hieronder valt het transport van de ingezamelde kleding van onze opslag in Belgie naar Bulgarije. Deze kosten liggen om en nabij de € 1250,00. Het eten wat in Bulgarije gekocht wordt voor de voedselpakketten valt hier ook onder, wederom zo'n 1000,00. Als laatste hebben we de inkopen voor het Love Feast, de afsluiting op zaterdag waarbij iedereen uitgenodigd is om te komen eten. Deze kosten bedragen circa € 200,00.

Deze gezamenlijke kosten worden vooraf gebudgeteerd en ieder van ons probeert een deel daarvan door sponsoring in te leggen. Op dit moment moeten we nog zo'n € 1000,00 ophalen om het budget rond te krijgen. Spannend!

De doneeractie die ik dit jaar heb opgezet werkt met een tussenrekening. Eens per maand worden deze gelden uitbetaald op mijn zakelijke rekening: Projects by MSS. Omdat alle giften voor iedereen zichtbaar zijn is het transparant welk bedrag ik gesponsord heb gekregen n welk bedrag ik af zal dragen.

Een overgroot deel van de gelden leg ik in voor de voedselpakketten. Een ander deel, dat mij is toevertrouwd voor vrije uitgave, wordt ter plaatse aan een ander doel besteed.

Vorig jaar mocht ik nieuwe Converse gympen kopen voor een jochie van 12 (die op schoenen liep waarvan de zool en bovenkant bij elkaar werd gehouden door Ducttape), ook mocht ik een heel gezin van avondeten voorzien. Een dame die ik op straat ontmoette (en die haar geld verdiende met het verzamelen van blikjes uit containers) kon ik verrassen met een grote tas boodschappen en ik had zelfs nog geld over om toiletartikelen (shampoo, zeep, tandenborstels en tandpasta) voor 6 gezinnen te kopen en persoonlijk langs te brengen.

Ik sluit af met een DANK JE WEL aan iedereen die mij sponsort. Dank voor je vertrouwen en dank je wel voor je gift!

 

Liefs, Mirjam

 


M.S. Slot
09-10-2018

Wat gaat de tijd snel! De afgelopen weken waren zo weer gevuld en ongemerkt werd het ineens oktober... Nog 19 dagen te gaan totdat we met zo'n 40 man in Kotel arriveren.

Gisteravond belde ik met Siedo, een zeer dierbare vriend en reisgenoot met wie ik al een aantal keer heb mogen samenwerken. Siedo is vorige week met 4 anderen naar het gebied gegaan om de nodige voorbereidingen te treffen en wilde mij even bijpraten over de stand van zaken.

Het is fijn te weten dat een aantal contacten, die we van de vorige reizen kennen, willen ondersteunen bij de voorbereiding. Zo hebben we vorig jaar hebben gemerkt hoe belangrijk het is om over zoveel mogelijk informatie te kunnen beschikken. Hoewel veel huizen een vast adres hebben, herkenbaar zij  en Google maps ons aardig de weg wijst ziet de woonomgeving van de mensen die wij bezoeken er vaak heel anders uit.

Ik neem jullie graag mee naar een jong gezin met 2 dochtertjes. Vorig jaar bezocht ik hen in de eerste week van de lente. Een achterommetje  bakstenen schuur achter een huis, verhuurd en omgebouwd tot leefruimte. Nauwelijks 20 vierkante meter met daarin 2 2-persoons bedden, een kooktoestel dat tevens als verwarming werkt en een ladenkast met een televisie erop. Een dubbele laag vloerbedekking was op de grond gelegd, met daarop een veelvuldig gestopt kleed. Buiten had ik een watervoorziening gezien, gemaakt van een opgehangen tuinslang. Een douchegordijn kon nieuwsgierige blikken voldoende afschermen. Als er al een toilethuisje was dan werd het zeker gedeeld met de buren.

Moeder, een kleine en tengere vrouw die jonger moest zijn dan ikzelf, maar met een getekend gezicht deed open. "Ze had al gehoord dat we kwamen", zo vertaalde onze tolk. Haar dienst in de fabriek was geruild om ons te kunnen ontvangen. 2 kleine meisjes gluurden verlegen achter haar vandaan om te zien wie er toch op visite kwamen. "Natuurlijk mochten we binnenkomen" werden hartelijk uitgenodigd om op het bed te gaan zitten. Op het andere bed lag de man des huizes. Hij had de week ervoor een hart operatie ondergaan en moest thuis herstellen. Een grote wond van navel tot borstbeen kwam onder het medische korset vandaan, de nieten vers gezet zichtbaar. Hij hoopte snel te herstellen, dan kon hij weer aan het werk zodat de opstapelende rekeningen betaald konden worden. Middenin zijn verhaal barstte hij in ongecontroleerd huilen uit.

Soms komen we met ons voedselpakket en goede bedoelingen op visite en worden we letterlijk overvallen door emotied die met geen pen te beschrijven zijn. Daarom ben ik blij met reisgenoten, zoals Siedo. Want eenmaal terug op onze slaapplek plengen ook wij menige traan.

 

  



13 donaties
€ 680,00
Doel: € 1.500,00
45%

Deze actie is gesloten.