Gisteren tijdens de hands-on-sessions in de trainingen die we hier geven, het verhaal van de moeder van Abdul Rahim. Hij is de derde van 11 kinderen en vader is overleden. Kortom geen vetpot voor hem en het hele gezin thuis.
Hij is zelf zwaar spastisch en heel erg stijf, kan niet zelf zitten maar kan wel swipen op de smart phone, dat is fun ! Thuis zit hij met steun van veel kussens, of hij ligt. Een rolstoel heeft hij niet, dus komt eigenlijk niet meer buiten, want hij wordt te zwaar om te tillen. Tijdens de trainings session zat hij in de rolstoel van het centrum, ook niet het nieuwste model. Maar vervolgens ging hij weer naar huis en dan weer de hele dag binnen op het bed.
Hoe fijn zou het zijn wanneer ook hij een rolstoel zou kunnen krijgen en iets gemakkelijker ook mee kan doen met het leven op straat. Ook met een rolstoel is het nog niet makkellijk door de straat te komen, maar toch.
Kortom elke euro is er een ! Elke rolstoel ook !