Stop het drugstoerisme in Amsterdam, de gastvrije stad waar niet álles kan
 
 
Amsterdam staat in het buitenland bekend als de stad waar alles kan wat mensen in hun eigen land niet kunnen of mogen. Dit heeft een aantrekkingskracht op vele verschillende soorten toeristen. Met de mensen die hier ons prachtige erfgoed komen bekijken, onze musea bezoeken en zorgen voor diversiteit en inkomsten in de horeca zijn we als stad erg blij. 
 
Helaas heeft onze stad ook een aantrekkingskracht op de zogenoemde drugstoerist. Deze, veelal jonge, toeristen komen hier met eigenlijk maar één doel: het kopen en gebruiken van drugs in onze coffeeshops. Deze toeristen zorgen voor de meeste overlast in de stad, vanwege lawaai, troep en extra inzet van hulpdiensten, maar dragen nauwelijks bij aan de diversiteit van de stad en doen afbreuk aan de leefbaarheid. 
 
Op landelijk niveau bestaat er al wetgeving om dit tegen te gaan door de verkoop in coffeeshops te beperken tot inwoners van Nederland[1], maar Amsterdam heeft in het verleden daarvoor een uitzonderingspositie bedongen. Wij pleiten ervoor om ook in Amsterdam deze wetgeving in te voeren, dan wel te gaan handhaven. 
Het is aannemelijk dat het aantal drugstoeristen met 85% zal afnemen als zij niet meer vrij hun drugs kunnen kopen in onze coffeeshops. Gezien het feit dat 16% van alle toeristen aangeeft voornamelijk voor de coffeeshops en softdrugs te komen, waarvan 10% zelfs uitsluitend voor drugs, zou een afname van deze toeristen zorgen voor 1,5 miljoen bezoekers minder in de stad en dus leiden tot minder drukte.
 
Naast een afname van de drukte, zouden ook de volgende positieve effecten zich voordoen:
-       betere balans tussen wonen, werken en toerisme in onze stad;
-       aanzienlijke afname van de overlast op straat;
-       meer beschikbare capaciteit om te handhaven;
-       minder buitenlands autoverkeer in de binnenstad;
-       geen in hun auto slapende toeristen meer;
-       minder rotzooi op straat;
-       grote afname van de hoeveelheid laagwaardige horeca en toeristenwinkels;
-       minder coffeeshops;
-       grotere diversiteit van het winkelaanbod in de stad;
-       lagere winkelhuurprijzen, zodat meer ruimte ontstaat voor creatieve en startende bedrijven;
-       sterkere sociale cohesie.
 
Tegenstanders van de invoering van de landelijke wetgeving gebruiken als argument dat de verkoop zich dan naar de straat zou verplaatsen en dus zou zorgen voor meer overlast, maar uit de praktijk blijkt dat in Maastricht, waar de wetgeving wel gehandhaafd wordt, geen toename is van de overlast. Wel moet de vrijgekomen handhaafcapaciteit worden ingezet om straathandel te voorkomen.
Daarnaast is het niet onze bedoeling om met lastige aparte identificatiebewijzen te gaan werken, het laten zien van een Nederlands paspoort of een Nederlandse verblijfsvergunning is voldoende.
 
Wij vinden het belangrijk dat de politiek in onze stad zich hierover duidelijk gaat uitspreken, zodat bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen de kiezer zich mede over dit beleid kan uitspreken. 
 
Help ons daarom dit onderwerp hoog op de politieke agenda te zetten en zo bij te dragen aan een gastvrije stad waar veel, maar niet álles kan.

 
[1] Het zogenoemde ingezetenencriterium maakt per 1 januari 2013 onderdeel uit van het landelijk kader van het Nederlandse gedoogbeleid, de Aanwijzing Opiumwet. Hiermee is het ingezetenencriterium onderdeel geworden van het landelijke gedoogbeleid coffeeshops.

www.stophetdrugstoerisme.amsterdam

email: stophetdrugstoerisme@gmail.com