Ik was een alleenstaande moeder van drie dochters en werkte in de zorg. Moest veel en hard werken om mijn dochters te geven waar ze recht op hadden als kind ondanks dat ze geen vader hadden die hun verzorgde dit was niet hun schuld dus ik vond dat ze daar ook niet onder mochten lijden. Dit hield voor mij in doorgaan voor mijn kinderen ondanks dat mijn geestelijke gezondheid dit eigenlijk niet toe liet met als gevolg langdurig ziekteverzuim afkeuring en zware financiële terugval. Hierdoor in zware financiële problemen gekomen en bij schuldhulpverlening. Ik hoor en lees heel veel negatieve geluiden over schuldhulpverlening maar ik ben de instanties die mij geholpen hebben ontzettend dankbaar voor hun hulp. Ik ben schuldenvrij maar kan met mijn inkomsten geen extra uitgaven veroorloven. Nu wordt ik oma en kan eigenlijk voor mijn kleinkindje weinig tot niets doen wil en kan geen lening aangaan omdat ik mezelf nooit meer in de schulden wil werken. Ik werd door een kennis op de hoogte gesteld op op deze manier misschien een donatie te mogen ontvangen om toch iets te kunnen doen voor mijn kleintje bij voorbaat dank namens een trotse oma