Tizita is de moeder van Barok en zij woont in de hoofdstad van Ethiopië, in Addis Abeba.
Tizita's ouders zijn overleden toen ze twee jaar oud was. Ze werd geadopteerd door een gezin uit de buurt en had een zeer goede band met haar adoptie vader. Met haar adoptie moeder was de band minder goed en dit verslechterde naarmate ze ouder werd. Er ontstond een jaloezie van de moeder om de band tussen van adoptie vader en dochter wat uiteindelijk heeft geleid dat de situatie onhoudbaar werd en Tizita op haar 17de uit huis werd gezet en voor zichzelf moest gaan zorgen. Tot die tijd had ze een goede scholing, maar zij moest dit op geven om te gaan werken en zo in haar eigen levensonderhoud te voorzien. Ze kreeg een relatie met een jongeman uit een rijker gezin. De jongen hield dit voor zijn familie verborgen. Nadat ze 2 jaar samen waren raakte Tizita zwanger. Op dat moment verdween de jongeman uit haar leven en bleek naar Amerika te zijn geëmigreerd. Ze stond alleen voor de zorg nadat haar zoontje Barok geboren werd. Tizita is een jonge vrouw die hard werkt en had altijd een inkomen. Ze kon iemand betalen die ook in haar kleine huisje bij hun woonden, om op Barok te passen als ze zelf aan het werk was. Ze hadden weinig maar konden het allemaal net redden. 5 jaar gingen zo voorbij. Toen kwam de Corona epidemie. De overheid verbood het om iemand in dienst te hebben en de hulp en oppas moest vertrekken. Tizita verloor haar baan en dreigden op straat te belanden. Toen ze geen uitweg meer zag heeft ze voor het eerst contact gezocht met de ouders van haar vroegere vriend, de opa en oma van Barok. Ze had hun hulp nodig!
In zekere zin heeft ze die hulp gekregen maar niet zoals zij het graag had gezien. De familie wilden haar niet financieel ondersteunen, maar Barok mocht daar komen wonen. Eens in de twee weken mag ze hem bezoeken.
Tizita had geen keuze en zo kon ze zelf weer aan het werk om in haar eigen levensonderhoud te voorzien. Het verdriet dat ze heeft is enorm, maar ze vecht ervoor om haar leven op te bouwen en zo weer met haar zoontje te kunnen wonen.
Ze werkt in een klein hotelletje en zo leerde ik haar vorig jaar kennen. Ik was erg geraakt door haar verhaal. Ook woonden ze in erg slechte omstandigheden, ondanks haar harde werken. Ik ontmoette Barok op een middag dat we hadden afgesproken en ik heb toen beloofd dat ik ze zou helpen. Het afgelopen anderhalf jaar heb ik haar maandelijks ondersteund met ongeveer 250 euro waardoor ze inmiddels in een beter huisje woont. Het is de droom van Tizita om financieel onafhankelijk te zijn en iets voor zichzelf te beginnen. Ze zou graag een kleine koffiebar openen. Ik ben er van overtuigd dat ze dit met haar ijverige werkhouding en doorzettingsvermogen succesvol zal doen!
Om Barok bij haar terug te halen wil ze eerst haar eigen leven goed op de rit hebben. Juridisch zijn er geen obstakels, maar Tizita wil hem niet terug halen nu ze voor een groot deel van mijn ondersteuning leeft.
Mijn vraag aan jou, de lezer van dit bericht, is of jij Tizita en Barok samen met mij zou willen helpen om haar droom te verwezenlijken! Voorzien in eigen levensonderhoud en Barok weer bij zijn moeder!