Hallo lieve allemaal,
Ik ben Sterre en ondertussen 21 jaar oud.
Hoewel ik eruit zie als een heel normaal sociaal meisje is de werkelijkheid eigenlijk anders.
Ik ben al een heletijd ziek niet lichamelijk maar psychisch. Als eerst uitte het zich in een eetstoornis namelijk anorexia nervosa met daarbij een bedreigde persoonlijkheidsstoornis. Ik belandde met enige regelmaat in het ziekenhuis doormiddel van ondervoeding/uitdroging en mislukte pogingen. Het werd kliniek in en kliniek uit, ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Eerst waren de opnames vrijwillig en werkte ik mee maar doordat het te lang duurde en mijn problematiek verergerde zag ik het niet meer zitten. Ik kreeg dwangvoeding en dat leverde nog meer traumatische ervaringen op.
Als kind heb ik veel mee gemaakt en ontwikkelde PTSS. Doordat mijn eetstoornis op dat moment heftig aanwezig was lag de focus voornamelijk daarop. De onderliggende problematiek kon toen niet behandeld worden. Ik ben uiteindelijk in behandeling geweest in Spanje wat mij heeft geholpen en daarna zijn we gestart met intensief trauma behandeling.
Veel dingen die voor de meeste mensen normaal lijken kosten mij intens veel moeite.
Wat mij als kind af aan al heeft geholpen is een hond. Toen ik hoorde van een psychiatrische hulphond wist ik meteen dat dit een lichtpuntje kon zijn. Een psychiatrische hulphond is niet zoals de meeste mensen verwachten van een hulphond. Deze hond wordt opgeleid om mij te helpen met triggers, het omgaan met prikkels, wakker maken uit nachtmerries en te signaleren van spanning zowel van binnen als buiten mezelf. Door mij optijd uit herbelevingen te halen zouden mijn dissocaties ook kunnen afnemen.
Na mijn laatste opname kwam bij mij het besef dat het leven wat ik nu heb niet meer een leven te noemen is maar eerder overleven. Ik wil en kan dit niet meer, ik wil leven en niet meer overleven!
Helaas worden psychiatrische hulphonden tot op de dag van vandaag niet vergoed. Daarom wil ik jullie vragen om mij te helpen met het bekostigen van de hond en de opleiding. Alle kleine beetjes helpen om weer meer te kunnen leven inplaats van overleven.
Als jullie nog vragen hebben, mogen jullie altijd een berichtje sturen!
Alvast heel erg bedankt!
Heel veel liefs, Sterre
Hello dear everyone,
My name is Sterre and I am now 21 years old.
Although I look like a very normal social girl, the reality is actually different.
I have been ill for a long time, not physically but mentally. It first manifested itself in an eating disorder, namely anorexia nervosa, with a threatened personality disorder. I regularly ended up in hospital due to malnutrition/dehydration and failed attempts. It became clinic in and clinic out, hospital in and hospital out. At first the recordings were voluntary and I cooperated, but because it took too long and my problems worsened, I no longer wanted to do it. I was force-fed and that led to even more traumatic experiences.
As a child I experienced a lot and developed PTSD. Because my eating disorder was intense at that time, the focus was mainly on that. The underlying problem could not be treated at that time. I eventually received treatment in Spain, which helped me and then we started intensive trauma treatment.
Many things that seem normal to most people take a lot of effort for me.
What has helped me since I was a child is a dog. When I heard about a psychiatric assistance dog, I immediately knew that this could be a bright spot. A psychiatric service dog is not what most people expect from a service dog. This dog is trained to help me with triggers, dealing with stimuli, waking me from nightmares and signaling tension both inside and outside myself. By removing myself from re-experiences in time, my dissociations could also decrease.
After my last admission, I realized that the life I have now can no longer be called life, but rather survival. I don't want and can't do this anymore, I want to live and not survive anymore!
Unfortunately, psychiatric service dogs are not reimbursed to this day. That is why I would like to ask you to help me pay for the dog and its training. Every little bit helps to live more again instead of surviving.
If you have any questions, you can always send a message!
Thank you very much in advance!
Lots of love, Sterre