Tijdens mijn laatste reis naar Gambia ben ik een bijzondere man tegengekomen. Liefde is bijna onmogelijk te vinden in deze landen omdat de armoede zo sterk aanwezig en de cultuur zo verschilt van onze westerse moderne cultuur. Maar de laatste jaren vind er steeds meer verschuivingen plaats en creeeren we als maatschappij, een wereld waarin we hopelijk bruggen mogen bouwen en samen mogen leven in respect en liefde. En daarbij hebben mijn vriend en ik hulp nodig. Mijn hartewens is altijd een gezin geweest, maar wat als de man waar je van houdt zich in Afrika bevindt, en iedere dag moet overleven met het beetje geld dat hij bij elkaar sprokkelt. Het doet mij pijn als ik zie dat hij een paar schoenen moet verkopen omdat hij eten nodig heeft. We hebben hier zoveel luxe en ik gun hem een goed leven samen met mij. Hij is lief, oprecht, wil graag werken en hij houdt van mij en ik van hem. Door wat traumatische ervaringen en ziekte, is het voor mij niet meer mogelijk om fulltime te werken en zit ik in de WIA. Hier zijn de banen momenteel voor het oprapen, maar in Gambia is het heel moeilijk, vooral in deze tijd met teruglopend toerisme en de stijgende prijzen. Het liefst zou ik samen met hem hier een leven willen opbouwen, maar daar waar wij als westerlingen makkelijk de wereld kunnen bereizen, is dit voor hem bijna onmogelijk. Daarom hebben we een plan. Ik wil graag 3 mnd terug en daar onze verder verdiepen. Zijn familie ontmoeten en hopelijk trouwen. Ik ben inmiddels 37 en hij 42 en hopelijk is het nog in de sterren geschreven dat we een gezin mogen vormen, dat is wat we beiden graag willen. Alleen ik mis  de financiele middelen om te gaan en hoop op deze manier mensen aan te spreken die voorbij landsgrenzen durven te denken en willen helpen deze liefde te realiseren. Mijn leven was niet makkelijk en de liefde een harde leerschool, maar als je eindelijk iemand hebt gevonden die je aan het lachen maakt, die goed voor je is, dan wil je niks liever dan ook die persoon gelukkig zien. Hoe mooi zou het zijn als uiteindelijk de man van mijn leven, erna hier kan komen, werk kan vinden, zodat hij mij ook kan ondersteunen en iedereen gebaat is, want ik wil niet in de WIA, maar het lukt me niet meer alleen. Na de zelfmoord van mn moeder, de tuberculose, de borderline tumor cellen en het verwijderen van mijn eierstok, hoop ik dat er nog mensen zijn die vanuit de goedheid van hun hart een ander willen helpen. Bedankt alvast