Op 21 augustus 2021 werd onze familie getroffen door het noodlot. Mijn moeder werd getroffen door een hersenbloeding. Een dag na haar 72e verjaardag nota bene. We hadden die dag een mooi etentje gepland voor haar verjaardag en die van mijn vader de dag daarvoor. Maar zover mocht het helaas niet komen. Met spoed werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Daar volgde een tweede hersenbloeding.

Hoewel ze haar leven toen hebben kunnen redden, was de hersenschade groot en traden er helaas achteraf nare complicaties op. Door deze complicaties kwam zij in een coma terecht.

Na 3 weken op de IC, 9 weken op de highcare Neurologie en 10 (!) operaties aan hersenen en andere probleemgebieden werd mijn moeder overgeplaatst naar het enige coma revalidatiecentrum in Nederland, Leijpark in Tilburg. Daar is door middel van speciale therapie gepoogd haar uit coma te krijgen. Ook tijdens deze periode had zij veel pech met allerlei ontstekingen aan luchtwegen en blaas en moest de revalidatie steeds gepauzeerd worden. Maar ze zette door. Met mijn vader aan haar zijde. Die heeft 14 weken lang op eigen kosten (gelukkig tegen gereduceerd tarief) in een hotel in Tilburg verbleven, alles om mijn moeder te kunnen steunen en helpen bij haar herstel.

Met enig succes, want begin januari ontwaakte zij uit haar coma. De strijd was toen echter nog niet gestreden, want de hersenschade was enorm. Mijn moeder kon zo goed als niets meer en om lichamelijk verder te kunnen revalideren werd zij overgeplaatst naar een revalidatiecentrum in Den Haag. Weer week mijn vader geen moment van haar zijde en reed elke dag op en neer naar Den Haag. Allemaal voor mijn moeder.

Ook hier ging het met ups en downs qua gezondheid, maar sterk als ze was zette ze weer door. In dat ruim halve jaar heeft ze laten zien wat een vechter en een doorzetter ze was. Dit allemaal voor ons. Om bij ons te kunnen zijn. Elke strijd leek ze te winnen.

Tot de 28e maart 2022. Vroeg in de ochtend is mijn moeder alsnog overleden aan (denken de artsen) een epileptische aanval. Niets wees erop, ondanks haar broze gezondheidstoestand van de afgelopen 7 maanden, dat haar tijd om te vertrekken nu echt gekomen was. Niemand zag het aankomen.

En nu moeten wij verder zonder haar. Op 6 april 2022 hebben wij voor haar een mooi afscheid georganiseerd. Om haar te bedanken voor wat ze voor ons heeft betekend en haar leven en vechtlust te eren. Deze ceremonie werd helaas slechts gedeeltelijk gedekt door de uitvaartverzekering. Om mijn vader te helpen met de kosten van de dienst, de urn, de kosten van zijn eerdere verblijf in Tilburg te dekken en om zijn leven weer op te kunnen pakken, heb ik deze crowdfunding opgezet. Want, mijn vader heeft al zoveel meegemaakt de afgelopen maanden en heeft zo hard gewerkt voor mijn moeders herstel, dat hij het niet verdient om naast verdriet, met de rekeningen achter te blijven.

Het zou een fantastische verrassing voor hem zijn als de financiële kant in ieder geval mooi afgewikkeld kan worden en hij zich kan concentreren op het opbouwen van een leven alleen. En het is zo'n lieve en altijd behulpzame man, hij verdient dit! 

Wij zullen mn moeder missen. Ze is veel te vroeg heengegaan. Ze was zo'n levenslustige en behulpzame vrouw en heeft dit lot zo niet verdiend. Gelukkig heeft ze nu rust en we hopen dat ze vanuit de hemel toekijkt hoe wij verder moeten zonder haar. Wij zullen haar in ieder geval nooit vergeten.....