ik ben Kimberly, ik ben 20 jaar oud & jullie zijn mijn laatste hoop.
Ik ben als jong meisje vanaf mijn geboorte opgegroeit in de ellende. ben afgestoten door mijn familie, ik heb pleeggezinnen gezien, ik heb dag behandelingen gehad, heb in internaten gewoond het houd niet op. ik ben altijd doodongelukkig geweest tot ik een hondje kocht dat ‘milo’ heette.
milo kwam in mijn leven toen ik er doorheen zat en er eigenlijk een einde aan wilde maken. ik was toen 15 jaar en zwaar alcohol verslaafd.
vanaf het moment dat milo in mijn leven kwam voelde ik voor het eerst een moment vn warmte, liefde & het gevoel van het hebben van iemand om voor te leven. Toch ging het nog steeds fout. Ik had elke dag ruzie thuis en met mijn vriendje had ik ook alleen maar problemen. Ik was die dag uit mijn huis gezet omdat ik weer dronken was en besloot boodschappen te stelen voor mij & milo bij de vomar. Ik ben toen opgepakt. Milo moest weg. ik zocht een huis voor hem waarbij ik hem kon blijven opzoeken en hem dus niet hoefde te missen.... althans dat was de bedoeling.... mijn moeder beloofde mij dat als de meneer milo toch niet meer wilde dat ik hem terug mocht en zelf een ander baas mocht kiezen.
eenmaal aangekomen bij de nieuwe eigenaren om milo daar te mogen blijven zien ging het goed.. Milo had geen idee wat er aan de hand was en de dagen erna plastte hij alles onder, milo werd aggeressief en wilde niks liever dan terug naar mij, naar huis. ik bleef contact zoeken maar de mensen waren nooit thuis. 2 weken later appt de meneer mij dat hij milo had verkocht..... wat dus niet de afspraak was en meneer wilde mij niet vertellen waar milo zat.. ik heb dus nooit afscheid kunnen nemen. de jaren hierna is het steeds slechter met me gegaan & ben ik in een opvang terecht gekomen. een opvang voor jongeren die ‘onhandelbaar’ zijn. ook hier trok ik het niet en toen ik mijn moment zag greep ik die om een einde te maken aan mijn leven. dit gebeurde op 18 augustus 2016. ik heb in coma gelegen wegens een alcoholvergiftiging & een overdosis aan ADHD medicatie. de jaren hierna volgen extreem zwaar. Ik sneed mezelf, ik wilde alleen maar dood. ik liep bij de jeugdreclassering & ik moest naar een internaat waar 24/7 op je werd gelet. ik zag het niet meer zitten en het idee dat ik nooit milo afscheid heb kunnen nemen & de schuldgevoelens die ik droeg kon ik niet bevatten. in 2017 kreeg ik eindelijk contact met de eigenaren waar ik milo heen bracht en die vertelden mij dat ze hem hadden verkocht aan een meneer in Apeldoorn. deze meneer had zelf ook al een 2 jarige boerenfox met de naam Luna, en 2 deense doggen. de meneer zou al op leeftijd zijn. ik kreeg zelfs zijn telefoon nummer.
Eenmaal belde ik de meneer en hij nam op. Hij vond het bijzonder om mij te spreken. Wel hoorde ik aan de meneer dat Milo daar helaas niet oud zal worden omdat de meneer al echt op leeftijd was. Dus mijn volgende stress was alweer waar gaat milo heen als meneer ziek raakt? of overlijd? meneer zei dat ik een keer mocht langskomen om eens te zien hoe het met milo gaat & stuurde mij soms ook filmpjes.
uiteindelijk aangekomen op de dag dat ik langs mocht komen liet meneer niks meer horen en blokkeerde me op alles.
Weer het spoor kwijt...
weer mijn beetje hoop verloren.. weer mezelf verloren..
ik ben nooit gestopt met zoeken, ik blijf milo iedere avond welterusten wensen.
op 31 december 00:00 2018 stak ik een pijl voor milo af met de hoop dat ik hem ooit zal vinden.
om 00:31 dacht ik opeens aan dierenasiels. weet niet waarom, ik begin naar google te gaan en ik typ: Milo Boerenfox Apeldoorn. En ja hoor, beet!
ik bel het dierenasiel meteen op en het dierenasiel vertelde mij dat meneer is overleden en dat milo & luna al sinds augustus in het asiel zaten.
ik vertelde hen mijn situatie en voor €141 mocht ik milo mee nemen. Desondanks had ik geen vervoer & geen geld. ik had heel erg ruzie met mijn ouders en mijn vriend dus die hielpen mij niet.
toen ik op 2 januari het geld bij elkaar had via mijn oom, regelde ik via een vriend van mij het vervoer. hij zou mij 2 januari om 15:30 naar het asiel brengen om milo op te halen.
om 14:50 kreeg ik een appje dat ik hem eerst zou moeten pijpen. Hoe raar het ook klinkt ik was het nog bijna van plan ook. Maar er is geen cel in mijn hoofd die dit ooit zou doen.. hoewel je met dit soort situaties wel even gaat nadenken want milo is het voor mij absoluut en 100% waard!! de band die ik met deze hond had was gewoon one of a kind.
ik het dierenasiel bellen en vragen om uitstel.
waarop het dierenasiel antwoord dat dit niet mogelijk is omdat om 16:30 een ander stel zou komen die milo graag zou willen hebben.. ik was milo dus weer, voorgoed kwijt.
ik heb al heel veel geprobeerd, Advertenties op facebook, marktplaats, dierenartsen benaderd, groepen op facebook, chipnummer geprobeerd te achterhalen maar niks werkt. ik ben sinds ik milo kwijt ben al zo depressief. & niks werkt ertegen. mijn leven is zo zwart wit, hoewel we 5 jaar verder zijn zit ik nog steeds iedere dag hiermee en zit ik vol met spijt, suïcidale gedachtes en mijn depressie.
ik zou zo graag in contact komen met de eigenaar van Milo om even afscheid te kunnen nemen, om hem gewoon even te kunnen zien, voelen, horen, weten dat het goed zit. dit zal mijn leven zoveel kleur geven, en misschien ook weer.. de wil om te leven..
ik merk dat mijn depressie de overhand neemt aangezien ik een hele periode drugs verslaafd ben geweest en nu in de ziektewet zit omdat ik door mijn depressie niet meer kan werken..
ik zou zo graag jullie hulp willen,
dit is mijn allerlaatste kans, mijn een a laatste optie..
ik hoop dat dit gezien word & dat ik Milo voor eeuwig en altijd een plek kan geven in mijn verleden & kan rusten.
INMIDDELS:
ik heb milo met dank aan god en iedereen die mijn bericht heeft gedeeld, gevonden. Ik kan hem opzoeken in Arnhem. Maar dit zal mij veel geld kosten om hem op te zoeken.
Ik zit in bewind en door tekort aan inkomen heb ik tijdelijk geen weekgeld en leef ik dus op voedselbank en ik eet regelmatig bij vrienden mee.
Helaas heb ik geen familie om op terug te vallen om mijn hondje te gaan bezoeken.... ik ben na al die jaren zo blij dat ik mijn milo heb gevonden. Wie helpt mij aub om geld te sparen om naar milo toe te gaan?
€45 kost de reis van Almere naar Arnhem.