Na 23 jaar geworsteld te hebben met overgewicht, nam ik vier jaar geleden het besluit. Dit moet anders. Eindelijk was ik vijftig kilo afgevallen. Tot ik vorig jaar weer langzaam aan kwam. Mijn benen werden steeds dikker.. en dikker.. en pijnlijker. Omdat de pijn bleef aanhouden heb ik mijn benen laten nakijken door een dermatoloog. Ik hoefde nog niet eens mijn broek uit te doen, deze gaf al doodleuk aan; " Oh, dat is lipoedeem.. dat zie ik zo al! ". En daar moet je het dan mee doen, niet wetende wat voor rot ziekte het ging zijn. Een half jaar later heb ik een second opinieonderzoek gehad, waarbij nogmaals lipoedeem werd gediagnosticeerd. Ditmaal met meer uitleg. "Helaas meid, hier kun je niks aan doen en zul je mee moeten leren leven." Of.... je laat een operatie doen maar helaas worden deze niet vergoed. Nergens. Nergens in Europa. Tenzij je een goed gevulde portemonnee hebt, maar helaas hebben we dat niet allemaal. Mijn allergrootste wens is om van de pijn af te zijn. Daarom is mijn wens om de operatie te krijgen. Geen scheve gezichten meer die afkeurend naar mijn benen kijken. Geen pijn meer. Niet meer bang zijn dat je over een paar jaar versleten knieën hebt. Geen angst voor enorme dikke benen. Ik wil het niet meer. Ik wil zo graag eindelijk eens "normaal" zijn..

Omdat de operatie bijna even duur is als een nieuwe auto vraag ik daarom om hulp. Ik ben hier normaal gesproken totaal niet van, maar ik zou de mensen die mij willen helpen enorm en eeuwig dankbaar zijn. Jullie zouden mij een positievere kijk op de toekomst kunnen bieden. Een toekomst die pijnvrij is, een positieve toekomst.

Alvast enorm bedankt. Ik kan niet in woorden uitleggen hoe dankbaar ik je zal zijn.

♡

Liefs, M