Hallo, ik ben Elvira Wouda, een Friezin van 47 jaar. Ik ben voor de tweede keer ernstig ziek.
Dit keer heb ik maag- en buikvlieskanker. Ik heb diverse chemokuren en kijkoperaties achter de rug, maar ik ben nog steeds ziek. Er is nog één laatste behandeling die mij zou kunnen helpen, en dat is een PIPAC-behandeling in het Universitair Ziekenhuis Gent (België). Helaas vergoeden Nederlandse zorgverzekeraars die nog niet voor het soort kanker dat ik heb… en je snapt al, zo’n behandeling kost veel geld. Zelfs met mijn spaargeld heb ik niet genoeg en daarom klop ik bij jullie aan. Ik heb nog 30,000 euro nodig voor de PIPAC behandeling.
Met jullie hulp kan ik weer aan een toekomst denken. 47 jaar is toch veel te jong om dood te gaan? Elk bijdrage helpt, ook kleine. Wij zijn jullie heel erg dankbaar voor elk steentje dat gedoneerd wordt.
Een grote bijdrage die je kunt doen, is deze actie delen op je sociale media.
Hoeveel pech kun je hebben? Ik heb twee keer kanker gekregen, en twee verschillende soorten.
De eerste keer was in April 2013, toen ik dikkedarmkanker met vergevorderde uitzaaiingen bleek te hebben terwijl ik zwanger was van onze dochter die wij zo wensten. Mijn kanker bleek een erfelijke variant te zijn. Omdat ik als baby geadopteerd ben door een Fries gezin, was ons daar niks over bekend. Uit een DNA-onderzoek bleek dat onze baby dochter het gen ook had.
Een keuze maken tussen het leven van onze dochter en het mijne
Wij moesten een vreselijke beslissing nemen. We moesten kiezen tussen onze dochter in mijn buik laten doorgroeien (waardoor ik zelf niet met chemo en bestraling behandeld kon worden) of haar meteen ter wereld laten komen waardoor zij zou overlijden omdat ze met 22 weken nog veel te jong was. In dat laatste geval zou ik misschien kunnen overleven, mits mijn behandeling en chirurgie succesvl waren. Ik moest meteen beslissen, uitstel was geen optie omdat mijn kanker bijzonder aggresief was.
Omdat onze baby dochter dat kanker gen ook had, en we haar later dezelfde medische lijdensweg wilden besparen, hebben we uit liefde besloten haar te laten. Het was een onmenselijke keuze, naast alle ellende waar ik zelf middenin zaten.
Al voor de geboorte van onze dochter kwam de begrafenisondernemer bij ons langs. We moesten kiezen tussen cremeren en begraven, een kistje uitzoeken voor een baby die op dat moment nog leefde in mijn buik. Dit was ontzettend emotioneel.
Een paar dagen later is onze dochter Chimène Julia geboren. Twaalf minuten later is ze in mijn handen overleden.
Meteen hierna ben ik gestart met mijn bestraling, chemotherapie en een 13 uur durende operatie om mijn dikke darm te verwijderen en een ileostoma te plaatsen. Omdat de wond van onderen niet genas, werd dit verholpen met daaropvolgende operaties. Daarna bleven de complicaties komen. Zo bleek ik onder meer na die 13 uur durende behandeling verlamd te zijn. Na dit jaar durende traject bezocht ik een revalidatiecentrum. Na een paar weken was ik weer enigszins zelfredzaam. Maar nog tijdens mijn verblijf in het revalidatiecentrum kreeg ik op Kerstavond helse buikpijn, waardoor ik weer in het ziekenhuis belandde, ditmaal vanwege verklevingen in mijn dunne darm.
Na dit alles waren we toe aan rust en mocht ik naar huis waar het herstelproces startte, met fysiotherapie en de thuiszorg om mijn wond te verzorgen. Langzaamaan keerde de routine wat terug in ons leven, al was dat natuurlijk niet van de een op andere dag. Mijn echtgenoot en ik hebben vele uren versleten bij een psycholoog om het verlies van onze dochter en de gevolgen van mijn ziekte te kunnen verwerken en er mee leren omgaan.
Door de operaties ben ik blijvend onvruchtbaar geworden en kan ik zelf geen kinderen meer krijgen. Maar ik geniet enorm van mijn hond Boomer en mijn 3 neefjes en nichtjes.
Net toen ik dacht dat de onzekere kanker jaren achter me lagen, bleek vorig jaar uit mijn bloedwaardes, die ik op eigen verzoek tweemaal per jaar liet nakijken, dat deze opnieuw verhoogd waren. Deze keer vanwege kanker op een andere plek… En zo komen we bij de huidige situatie.
Wat is een PIPAC-behandeling?
Door middel van kleine sneetjes in de buik (soort van kijk operatie) wordt het buikvlies rechtstreeks besproeid met chemo therapie. Deze behandeling wordt een aantal keer herhaald. De ingreep gebeurt onder narcose.
Wat is het doel van deze crowdfundingactie?
Geld ophalen om daarmee de kijkoperatie en mijn PIPAC-behandeling in het UZ Gent (België) te ondergaan. De kosten van deze behandeling bedragen 30.000 euro.