Hallo, ik ben een jonge vrouw van 26 en ik hoop oprecht dat jullie me kunnen helpen. Zoals jullie zien heb ik geen foto van mij zichtbaar staan omdat ik me erg schaam voor de situatie en niet veel mensen dit weten van me, excuses hiervoor. Ik heb altijd voor anderen klaar gestaan en veel goede doelen gesteund en nu helpen alle kleine beetjes. Het begon allemaal in februari 2020. Ik kreeg ineens een pijnlijk rechter onderbeen, ik was toen fanatiek aan het sporten dus ik dacht dat ik een spier verrekt had. Enkele weken later merkte ik op dat mijn onderbeen een stuk dikker was. Toch maar even langs de huisarts, dit werd van huisarts naar ziekenhuis. Het voelde voor mij weer heel dubbel omdat ik in mijn hele leven al veel dingen heb meegemaakt zoals o.a. op 21 jarige leeftijd 2 keer een longembolie. Eenmaal diverse onderzoeken gehad te hebben is er helaas niks uit gekomen, 2 maanden naar de sportfysio gestuurd maar ook helaas zonder effect. In het ziekenhuis toch maar weer wat onderzoeken gehad en kwamen tot ontdekking dat ik een vertraagde lymfeafvloed heb ik mijn rechterbeen, oftewel lymfeoedeem. Dit verklaart en hoop waarom ik ineens een dik been had maar de pijnklachten konden ze niet verklaren. Ik werd doorverwezen naar een oedeem therapeut maar helaas na 3 behandelingen verging ik van de pijn en besloot te stoppen met de therapie. Het ziekenhuis wilde het erbij laten zitten en hebben een diagnose lymfeoedeem gegeven en ik kon het er niet bij laten zitten dus toen ben ik doorverwezen naar een gespecialiseerd ziekenhuis in Drachten. Eerst mijn intake gehad en ik had er echt hoop in dat ik daar op mijn goede plek zou zitten. Bij mij tweede afspraak daar hebben ze diverse onderzoeken gedaan en bleek dus dat mijn been geen vocht vast houd oftewel ik heb geen lymfeoedeem. Ik was gefrustreerd en toen einde raad....

Nu inmiddels ruim anderhalf jaar verder ga ik over enkele weken beginnen aan een revalidatie traject omdat de specialisten daar ervan uit gaan dat ik een reumatische aandoening heb (fibromyalgie). Een goede diagnose is nog niet gesteld maar ik houd hoop en blijf positief.

Inmiddels heb ik helaas moeten stoppen met werken omdat ik zo'n pijn heb, langere stukken auto rijden gaat niet, diverse pijnstillers via de huisarts werken niet, lange stukken lopen loop ik op krukken. 

Mijn fysio wil me heel graag helpen om van de pijn af te komen en schijnt een methode te weten en dit kost veel behandelingen die niet vergoed worden vanuit de verzekering en ik wil heel graag een andere auto aanschaffen die niet geschakeld rijd maar een automaat zodat ik toch wat langere stukken kan rijden en toch een normaal leven kan proberen te hebben zoals voorheen zonder dat ik mezelf hoef te isoleren omdat ik niet veel kan. 

Ik hou van de natuur en maak graag lange wandelingen zover het kan en wil graag leuke dingen doen zodat ik toch de hoop erin houdt dat het allemaal goed gaat komen maar daar heb ik jullie hulp bij nodig en ben jullie al hartstikke dankbaar dat jullie mijn verhaal willen lezen.

Veel liefs!