Een pijnlijk verhaal over pech, over familiebanden die steeds weer overnieuw op de proef gesteld worden, maar sterker blijken te zijn dan staal. Een pleidooi voor iedereen die met ongeneeslijke ziekten te maken heeft in de familie en hoe we hier samen toch nog het beste van kunnen maken. Geen makkelijk verhaal, maar wel recht uit het hart, wij hopen dat u uw hart ook laat spreken.
Jacy en Georgy, de zonen van vader Math (46) en moeder Jacqueline (46), wonen al tig jaar in Hoensbroek. Levensgenieters, Voetballiefhebbers, lachebekjes en precies genoeg streken voor jongens van 14 en19. Doorsnee gezin uit Parkstad zou je denken. Niets is echter minder waar.
Op december 2016 krijgt de mama van Jacy en Georgy zeer vervelend nieuws. Een scan laat zien dat er sprake was van endeldarmkanker.De grote K was dus geconstateerd en behandelingen werden besproken. Dit nieuws slaat in als een bom, zoals velen van ons begrijpen en zelfs misschien al meegemaakt hebben.
Behandelingen worden een lange tijd uitgevoerd. Bestraling, chemo, het hele rijtje wordt netjes afgewerkt. Veel pijn, veel zorgen en stress bij het hele gezin ten gevolg. Hoe zeer ook dit traject een stempel drukt op het gezin, moeder blijft sterk en strijdbaar. Petje af naar papa, de kids en moeder voor de wijze waarop daar dapper gestreden werd. En met resultaat!
In april 2018 wordt ze schoon verklaard! Feest in de tent en het gezin haalt weer opgelucht adem. Tijd voor een rustige periode! De slingers en confetti zijn nog niet goed opgeruimd, of tijdens een controle blijkt dat er iets weer iets mis is.
De spanning is van korte duur, want daar komen weer mannen met witte pakken en een bijzonder slecht verhaal; het is weer zover. In mei 2018 is er weer kanker geconstateerd in haar lever. Na een paar operatie’s is er een scan gemaakt om te kijken of de lever nu eindelijk schoon is… de lever is schoon....maar om er nog een schep erbovenop te doen zijn er vlekjes op de longen te zien.
Onderzoek in en uit, inmiddels bekende bij het ziekenhuispersoneel. Vader doet wederom zijn stinkende best om alles in goede banen te leiden. De stress, de onzekerheid in het hele gezin, de betrokken familie, het was wederom een behoorlijk pittige periode. En dat na zo’n ‘mooi nieuws’.
Na weken van onderzoek, overleg en medicijnen, komen de geleerden met de conclusie dat er geen opties meer over zijn. Mama is niet meer te helpen,opgegeven. De grond slaat onder je voeten vandaan... Leg dat maar uit aan papa, Jacy en Georgy.
‘Hoe lang leef je nog mama? Wat moeten we zonder jou doen? Hoe ziet ons gezin er dadelijk uit. Wat moet papa zonder jou?’ Ga zo maar door. De rest kunnen jullie ongetwijfeld invullen. Zoveel vragen, zoveel oneerlijkheid en zoveel ellende voor een persoon , voor een gezin.
Alsof dit allemaal nog niet erg genoeg is….het lijkt een verschrikkelijk slechte film, 8 maanden later krijgt mama nog meer voor haar kiezen.... Haar benen, die al een tijdje een raar gevoel gaven, moesten geopereerd worden...Door alle medicaties is er een bloedprop in haar benen terecht gekomen. Tijdens de operatie was de conclusie dat een been eraf moest.
Na deze heftige operatie bleek het lichaam zo verzwakt dat het maar moeilijk van de traumatische ingreep te boven kwam. Geloof het of niet, er waren 4 pogingen nodig om de wond van de stomp te laten genezen.. steeds weer opnieuw onder het mes steeds weer verder een stukje been eraf.
STOP EENS EVEN MET LEZEN EN LAAT DAT EENS EEN MINUUTJE BEZINKEN ALSTUBLIEFT......
Als u dat dan vervolgens hoort, kunt u zich dan nog voorstellen dat dit gezin de energie, de wilskracht heeft om het van de positieve kant te blijven zien? Wij vinden dat krachtig, geweldig en bijzonder tegelijk. Het leven werd namelijk gewoonweg gevierd op 10 mei 2019 door iedereen; familie, vrienden en bekenden kwamen bij elkaar. Als dit niet stof tot nadenken is?
Mama was s ochtends pas uit ziekenhuis ontslagen , maar ze was er! En hoe! Aan het begin van dit feest is Jacy getrouwd met zijn moeder dit omdat hij altijd zo graag met zijn moeder wou trouwen en Jacy en Georgy zingen haar favoriete liedje " trots op jou" live voor mama. Misschien wel de laatste keer, maar sowieso het mooiste en meest bijzondere moment van de avond. Een feest om nooit te vergeten met een lach maar ook een traan...
Klein krijgen doe je dr niet. Iedereen kan hiervan en van haar met name leren. Hoe Jacy, Georgy en papa steun aan elkaar geven, hoe ze voor mama zorgen en hoe deze familie met zo, ontzettend veel tegenslagen omgaan, dwingt niks anders dan respect en bewondering af.
Daarom dat wij zo graag een van haar laatste wensen in vervulling willen laten gaan. Wij zouden zo graag de hele bende op een laatste vakantie sturen naar Spanje. Iets wat mama nog zo graag wilt....Een mooi plekje in de buurt van het strand, met een hotel dat ook geschikt is voor mama. Liefst met zorg in de buurt zodat iedereen weer heel even zichzelf kan zijn, in alle rust en zo hard mogelijk genieten van elkaar. Dat de spanning, zorgen ,stress en frustratie heel even vergeten kan worden. En ze gewoon weer even heerlijk van elkaar kunnen genieten!
Elke bijdrage groot of klein is een stapje dichter bij deze wens. Deze mensen verdienen het! Ook als je niks kunt geven of missen, gebruik dit moment dan om eens een lief berichtje te sturen naar iemand in de familie die het moeilijk heeft. Alvast bedankt voor in ieder geval dit verhaal te lezen , en natuurlijk voor uw donatie!
NOOIT STOPPEN MET GELOVEN EN GENIETEN , WONDEREN GEBEUREN IEDERE DAG!