Onze zoon Nio is 17 mei 2020 plotseling overleden aan de gevolgen van een infectie.
Wij konden helaas geen beroep doen op onze uitvaartverzekering, omdat Nio niet automatisch meeverzekerd was. Bij veel uitvaartverzekeringen hanteren ze namelijk dat kindjes tijdens de zwangerschap en tot 30/60 dagen na de bevalling meeverzekerd zijn. Daarna niet meer.
Daarnaast zijn er ook heel veel jonge gezinnen die helemaal geen uitvaartverzekering hebben.
Onze vrienden, familie en stichting steunpunt Nova hebben ons geholpen om Nio het mooiste afscheid te geven die wij ons konden wensen.
Stichting steunpunt Nova is een hele liefdevolle stichting die ouders helpt bij het afscheid van hun kindje. Maar daarna ook de ouders ondersteund in de rouwverwerking.
Op 15 oktober 2023 ga ik de halve marathon van Amsterdam rennen om geld in te zamelen voor ouders die in een soortgelijke situatie komen.
Elk kindje verdiend een prachtig afscheid en geld mag hierin geen enkele rol spelen.
Het gehele bedrag wat ik ophaal, gaat naar Stichting steunpunt Nova. Zij gaan uit naam van onze zoon Nio, de ouders financieel bijstaan.
Graag verwijzen wij je ook naar het filmpje helemaal onderaan de tekst.
liefs
Lisette 💋
Link Stichting steunpunt Nova:
https://steunpuntnova.nl
Je kunt mij volgen op:
http://instagram.com/lisette_liefting
Voor mijn blogs:
https://mamaplaats.nl/profiel/lisette-liefting/237975/feed
lees ook hier het stuk uit de Krant de Tubantia:
Twentse moeder Lisette (36) verloor baby Nio onverwachts: ‘Ik hoop dat hij trots is’
Lisette (36) en haar partner Jethro (42) belanden in een onwerkelijke situatie als hun zoontje Nio plotseling overlijdt. In hun brievenbus geen geboortekaartjes meer, maar rouwbetuigingen. Bijna drie jaar na het afscheid blikt de moeder terug op het verlies. „Hij heeft me door een donkere tijd gesleept.”
Opgewekt doet Lisette Liefting de voordeur van haar huis in Haarlem open. Ze maakt een uitnodigend gebaar, de hal in. Op de trap staan kinderschoentjes van Joah (4) en Lima (2). Terwijl Lisette koffie zet, vertelt ze over Twente. Over haar tijd in Haaksbergen en de jaren in Hengelo.
Af en toe mist de ‘trotse Tukker’ haar streek, al voelt Haarlem absoluut als thuis. Hier vond ze de liefde. In Jethro Dipotaroeno, de vader van haar drie kinderen. „We hebben samen veel meegemaakt. Dat heeft onze band versterkt”, zegt Lisette.
Op haar onderarm prijkt een tattoo met de naam van haar overleden zoontje Nio. Onuitwisbaar. Zijn foto heeft een mooie plek in de woonkamer. Glimmende oogjes kijken de lens in.
Glimmende oogjes
Op 17 mei 2020 eindigt het leven van Nio abrupt. Na drie maanden. Het gezin brengt dat bewuste weekend op Texel door. Ze zijn voor de eerste keer met z’n vieren weg van huis, als afsluiter van de kraamperiode. Fietsend door de duinen kunnen de ouders hun geluk niet op.
Maar de volgende ochtend blijkt het vreselijk mis met Nio. De baby reageert nergens op. Reddingsacties zijn tevergeefs. „Hij is er niet meer”, horen de ouders een ambulancebroeder zeggen. Lamgeslagen staren zij voor zich uit. Een infectie in zijn longen werd hun kind fataal, blijkt later uit onderzoek.
Afscheid met ballonnen
Het gezin komt weer thuis, in Amsterdam. De stilte in de babykamer is oorverdovend. In de brievenbus geen geboortekaartjes meer, maar rouwbetuigingen. Nio is thuis. In een mand, omringd door bloemen. Bij zijn afscheid laten zijn ouders en grote broer Joah gekleurde ballonnen op. Nio krijgt een plekje op dezelfde begraafplaats als zijn overgrootmoeder. Het gezin verhuist naar Haarlem om dicht bij hem te kunnen zijn.
Lisette en Jethro beleven een onwerkelijke tijd. De roze wolk wordt een zwart gat. Lisette worstelt met een posttraumatisch stressstoornis. Ze volgt EMDR-therapie om haar trauma te verwerken. De behandeling ‘doet wonderen’. Net als hardlopen. Van lantaarnpaal naar lantaarnpaal, telkens een stukje verder. Met als einddoel het grafje van haar zoon Nio. Ze voelt dat hij haar helpt als ze het zwaar heeft.
Een jaar na zijn overlijden sluiten de ouders Lima in hun armen. Grote broer Joah ziet Nio in haar. „Toen ze een baby was, leek ze als twee druppels water op Nio. We moesten hem telkens uitleggen dat Lima zijn zusje is. Het is pijnlijk dat hij zijn broertje heeft verloren. Toch vonden ze het mooi dat hij Nio in haar zag”, zegt Lisette. Ze blijft ‘mama van drie’.
Verjaardag
Elk jaar viert het gezin de verjaardag van Nio. Met taart, vlaggetjes en tekeningen van de kinderen. Bij zijn grafje houden ze de herinneringen aan hun zoontje levend. Nog altijd voelen de ouders zich dankbaar voor de plek van bezinning, die er dankzij vrienden en familie is.
„Zij hebben een financiële bijdrage gedaan voor het graf en de uitvaart. Natuurlijk zouden we Nio er niet mee terugkrijgen, maar ze wilden ons de rekeningen op de deurmat besparen”, vertelt Lisette. Ook Steunpunt Nova, een landelijke stichting voor ouders die een baby verliezen, biedt ondersteuning.
De hulp is zeer welkom, mede omdat Lisette en Jethro geen beroep op hun uitvaartverzekering kunnen doen. Dat komt omdat Nio bij zijn overleden de 60 dagen gepasseerd is. Bij de meeste uitvaartverzekeraars is de baby vanaf 20 weken zwangerschap tot de eerste 30 tot 60 dagen na de geboorte kosteloos en automatisch meeverzekerd. Daarna vervalt de dekking, tenzij ouders hun baby bijschrijven. Vaak loopt de gratis dekking vervolgens door tot het kind volwassen is.
„Dit hebben wij destijds niet gedaan. We hadden hier simpelweg geen benul van. Als ouder van een pasgeboren kind ben je bezig met leven, niet de dood”, zegt Lisette. Zij en haar partner zijn van mening dat betere voorlichting door verzekeraars nodig is.Ook kraamverzorgsters kunnen wellicht het gesprek met de ouders hierin aangaan stelt Lisette. "Het is een kleine moeite om je baby bij te schrijven en meestal kost het niks, maar je moet het wel weten.”
Doneeractie
Op 15 oktober loopt Lisette de Halve Marathon van Amsterdam om aandacht voor de kwestie te vragen. Het geld dat ze met een crowdfundingsactie bij elkaar krijgt, gaat naar Steunpunt Nova. Want ze gunt elke ouder de juiste hulp bij het verlies van een baby. „Na het overlijden van Nio ben ik met hardlopen begonnen. Steeds een stukje verder, richting zijn grafje. Hij heeft me door een donkere tijd heen gesleept, zo voel ik dat echt. Ik hoopt dat Nio trots is op ons gezin.”
Zie hieronder ook ons filmpje: