Voor wie het korte verhaal graag wil:

Tyson betekend ontzettend veel voor mij om bijzondere redenen. Inmiddels is het onze familie hond. Hij heeft de eerste maanden van zijn leven vrijwel 24/7 in een bench geleefd. Nu heeft hij een operatie nodig. Zie het uitgebreide verhaal hieronder. Zou u misschien een euro willen doneren? Daar zijn we dubbel en dwars blij mee!😊

Dit is de liefste hond ter wereld! Zijn naam is Tyson. Nadat ik 9maanden was opgenomen op verschillende  plekken (3maanden in het UMC Utrecht op de afdeling psychologie, een tussen opname, en een dubbele diagnose kliniek, kwam ik alleen terecht op een camping.

Tyson (hij had een andere naam) kwam in mijn leven en heeft mij gered, hij hield me mentaal stabiel. Mijn held! Om mijn verhaal gaat het in deze niet maar om die van mijn lieve lieve Tyson.

Uiteindelijk kregen Tyson en ik weet een woning, en niet veel later kwamen mijn kinderen bij ons wonen. De liefde spatte ervan af! Stiekem moest ik lachen om hoe Tyson het elke keer voor elkaar kreeg om als een chiwawa tussenmij en de kinderen te kruipen waardoor hij ineens naast me lag en de kinderen zonder het door te hebben een stukje opgeschoven waren. Hij is toch niet echt klein, zo zijn er zoveel kleine grappig, lieve en leuke dingen. Als Tyson de kans kreeg sliep hij bij een van de kinderen als ze verdrietig waren zonder dat ze dat uitspraken. Ik wist dat er iets was met een van mijn kinderen doordat Tyson me dat vertelde.

Tyson heb ik van mijn vader gekregen, een pup die wil iedereen dus we keken op marktplaats naar een oudere hond die een baasje nodig had. Mijn vader stuurde de foto door van Tyson en we waren allebei op slag verliefd, de volgende dag zaten we in de auto op weg naar België.
Bij het huis aangekomen mochten we naar binnen er liep een hond los en Tyson zat in een bench, hij mocht er even uit kwam op ons beide af en mijn vader en ik hadden geen woorden nodig, dit is hem! We konden hem meenemen. Geld betaald en ik vroeg of we ook zijn halsband en riem mochten meenemen (hij had niets om). Tys liep al gelijk mee naar de deur waar zowel mijn vader en mij gelijk opviel dat hij een beetje mank liep. Een halsband en/of een riem had hij niet. Vreemd maar okee.Ik vroeg of we dan wel zijn mand konden kopen van haar maar die was er niet, ik dacht dat ze die wilde houden dus zei okee, een van zijn knuffels of speeltjes dan? Die had ze ook niet: uiteindelijk hebben we een klein handdoekje uit zijn bench meegekregen.  We gingen opzoek naar een dierenwinkel in het Belgische plaatsje. Na een tijdje zoeken gevonden. We hadden een hele rit terug naar Utrecht voor de boeg, Tyson paste precies tussen mijn benen op de grond bij de voorstoelen op een parkeerplaats bij een tankstation lieten we hem even uit. Thuis bij mijn caravan in Drieberg aangekomen week hij geen moment van mijn zijde, sliep bij mij in bed enz.. hij was echt mijn reddende engel. Na een paar dagen begon hij ineens te kreunen en uiteindelijk vreselijk te janken, hartverscheurend. De avond en de hele nacht lang totdat hij er zo moe van was dat hij toch in slaap viel, en ik ook.
Zodra we wakker werden liepen we gelijk naarbuiten, het was winter op het park waar deze caravan, als onze tijdelijke thuis stond, er  was bijna niemand, hij rende dan rond alsof er niets gebeurd was. Vreemd dacht ik na de eerste keer. Diezelfde avond gebeurde het weer, het geluid wat hij maakte hoor ik nog, echt zo vreselijk hartverscheurend. Die nachten heb ik bij hem gezeten in zijn mand, want als hij zoveel pijn had wou hij niet op bed liggen (waarom weet ik niet). Na die tweede avond ging ik naar de dierenarts met hem, geen een keer kon ik hem in zo’n vreselijke pijn aanzien. De dierenarts vertelde me dat zijn spieren onderontwikkeld waren, of eigenlijk helemaal niet. Ineens vielen veel puzzelstukjes op zijn plek. De bench, geen mand, geen riem, geen speelgoed, knuffelszelfs geen halsband. Ik dacht terug aan het huis in België en vertelde de dierenarts erover. Hij zei dat klopt met het plaatje, deze hond heeft nooit echt gelopen en het lijkt alsof hij het meeste van zijn leven tot nu toe (7maanden ongeveer) in een bench had gezeten. Dat verklaarde nog meer... waarom hij zo gek reageerde op een rondvliegend blad uit een boom. Dat hij een auto zo gek vond, dat het leek alsof hij nog nooit trappen had gelopen noem maar op. Tyson is gewoon nog nooit echt buiten geweest! Ik was zo boos, hoe mensen toch met dieren om kunnen gaan!. Ik kreeg pijnstillers mee en het advies om hem naast de fiets te laten lopen en dat op te bouwen, hij moest recht lopen en niet scheef. Toen ik terug kwam bij de campingben ik gelijk begonnen, 1min. heen en 1min. Terug. In de middag 2min. en in de avond al 5 want hij vond het zo vreselijk leuk. Tussendoor kleine stukjes lopen. Aan het einde van de middag gaf ik hem een pijnstiller. Hij heeft noot meer gehuild! Ik was verbaasd dat dat het echt was en nog bozer, arm beest! 

Na een tijdje kregen we een woning toegewezen ik was super blij want de kids konden nu weer gewoon alle dagen bij ons zijn.
Het ging geweldig zoals ik hierboven heb beschreven, ondanks dat we op de 3de verdieping kwamen wonen zonder lift.
Toen werd het tijd dat ik weer terug aan het werk ging. Best lang weg dus ik was er bang voor dat Tyson niet zo lang alleen kon zijn, maar gelukkig ging alles goed. Als we thuis kwamen was het de gelukkigste hond van de wereld, enmijn kinderen de gelukkigste kinderen van de wereld met zo’n hond. Het leek alsof hij ze begreep zoals geen mens ook zou kunnen, het waren de beste vrienden.
Totdat ik op een dag thuis kwam en ik merkte iets aan hem, niets overduidelijks maar ik voelde iets bij hem. Ik heb er een paar dagen over nagedacht en had bedacht dat, ook al is dit mijn allerergste nachtmerrie.... ik moet eerlijk zijn Tys heeft al zoveel meegemaakt... hij is te lang alleen... wat nu. De kids en ik kunnen niet zonder hem! Maar dit is gewoon niet eerliik, Tys verdient beter, ik kan gewoon niet egoïstisch zijn 😢, maar hem terug op marktplaats zetten? Over mijn lijk. Ik heb bijna mijn baan opgezegd maar eigenlijk is dat geen optie ik ben een alleenstaande moeder. Dat soort beslissingen kan ik niet nemen, ik moet ook aan de kids denken.
Huilend heb ik mijn vader opgebeld en het verteld. Tys is niet gelukkig, hij laat het niet merken maar ik voel het. Mijn vader zei gelijk als je die beslissing neemt dan nemen wij hem in huis, dan is hij er nog steeds voor jou en de kids, altijd. Een van de moeilijkste beslissingen van mijnleven leek het wel. Hoe vertel ik de kinderen dat hun beste vriend bij opa en oma gaat wonen? En waarom moet dat? Tyson is toch altijd blij?
Toch heb ik voor Tyson gekozen, hij verdient het en is het waard! Mijn ouders hebben zolang ik leef honden gehad. Vaak honden met een niet zo’n best uitzicht uit het asiel.
Tyson ging bij opa en oma wonen en leek weer helemaal zichzelf te worden. Twee keer per week mag hij mee met de hondenuitlaat service en hij past perfect in de roedel. Mijn hart doet zo’n pijn maar ik weet dat dit het beste is. Voorde kinderen is bij opa en oma logeren nog veel leuker geworden! Zodra hij ons hoort of ziet word hij zo gek als een deur, gelukkig zien we hem een paar keer per week dus echt echt weg ishij niet. 

Maar toen werd mijn volgende nachtmerrie werkelijkheid. Hij is inmiddels bijna 2,5 en begint weer mank te lopen. Mijn ouders zijn naar die dierenarts met hem gegaan en die zei dat hetzijn beide heupen zijn. Die moeten worden vervangen. En dat gaat heel veel geld kosten weten mijn ouders die het al eerder hebben meegemaakt met hun boxer Kim. Met Kim ben ik opgegroeid hij was er voordat ik geboren werd en overleed op 15 jarige leeftijd toen ik zelf 12 was. Ik weet die dag nog als de dag van gisteren.
Kim had ook twee nieuwe heupen gekregen, destijds konden mijn ouders dat betalen maar dat is nu een heel ander verhaal.

Het beste is om een CTscan te laten maken zodat ze alles goed in kaart kunnen brengen. Kosten €1000. Niemand in onze familie kan zonder onze lieve Tyson maar dit is alleen maar een scan. De kosten voor de heupen, zo werd mijn ouders verteld, kunnen wel oplopen tot
€10.000. 

Dat kunnen we niet. Mijn kinderen heb ik (soort van) ingelicht. Huilend zeiden ze dat het geld waar ik mee ben begonnen te sparen voor hun studie en dergelijk naar de operatie voor Tyson moest. Maar daar ben ik recent mee begonnen en dat is eindelijk net niets .

Mijn ouders zijn uiteraard ook zo gek op Tysondat ze zonder te twijfelen deze week de scan hebben laten maken. En zeggen als het moet lening te gaan afsluiten om de operatie te kunnen betalen,maar ik denk dat dat helemaal niet kan. Ze werken voor zichzelf en hebben ook geen pensioen opgebouwd. Ik wil alles geven wat ik heb maar dan komen we nog nergens.

Gisteren kwam de uitslag van de scan.
Zijn heupen zijn inderdaad versleten maar daar kan hij gewoon oud mee worden zonder al te veel problemen!! Het blijkt zijn elleboog te zijn (voorpoot) daar zit een los botje en dat is de grote boosdoener.
Om deze te verwijderen is ook een operatie nodig en de kosten waren niet geheel duidelijk maar ze moesten rekenen op minimaal €3500.

Volgende week mogelijk die week erop horen ze van de dierenarts. Hij gaat het nu met zijn collega’s overleggen en een behandelplan opstellen. Maar wat nu en hoe kunnen we dit voor elkaar krijgen?   

Daarom heb ik mijn verhaal hier opgeschreven, misschien wil iemand wel helpen met een euro.
Stel dat er 3500 mensen zijn die wel met 1€ willen helpen, het zal wel niet maar ik moet het gewoon proberen. Mijn vader werkt nog steedsterwijl hij eigenlijk al met pensioen zou moeten zijn. Mijn moeder werkt werkt ook. 6 dagen per week, al zeuren ze nergens over. Ze hebben geen keus. Mooie tijden gekend maar ook flink wat tegenslagen gehad.
Als ze zich nu in de schulden steken moeten ze zich terwijl ze achterin de 60 zijn, zie ik ze niet meer genieten van hun laatste jaren zoals ze wel verdienen, samen met onze lieve Tys!!

Alle kleine beetjes helpen, ik zou u zo vreselijk dankbaar zijn! 

Zou u alstublieft een euro willen doneren vooronze Tyson die inmiddels voor mijn hele familie van onschatbare waarde is?

Heel heel erg hartelijk bedankt!
 Mocht u vragen/opmerkingen/suggesties of wat dan ook hebben, neem alstublieft contact met me op.
Het is voor de eerste keer dat is zoiets doe en mogelijk doe ik iets fout, als dat zo is dan hoor ik het heel graag.

In iedergeval hartelijk bedankt voor het lezen😊.

Rieke