Ik ben dakloos. Niet even. Niet tijdelijk. Al maanden.Ik slaap in m’n auto. Of in een hotel, als ik het geld heb. Soms nergens. Mijn koffers zijn m’n kast. Mijn leven past in een tas.Ik ben duizenden euro’s kwijt aan noodopvang, medische kosten, tijdelijke plekken. Maar een woning? Die krijg ik niet.De gemeente doet niks. Alles is vol, alles is in behandeling, alles is vertraagd.Ik heb PTSS. ADHD. Ik ben mishandeld. Gevlucht. Gevallen.En toch: ik studeerde af. Ik heb mijn diploma. Maar ik heb geen bed. Geen rust. Geen basis.Zeven instanties zijn bij me betrokken. Wijkteam, GGZ, huisarts, opvang, schuldhulp, woningcorporatie, maatschappelijk werk.Iedereen weet ervan. Iedereen zegt: “we kijken ernaar.” Maar niemand doet écht iets.Ik ben op. Ik weet het ook niet meer.Ik ben niet dom. Niet lui. Niet verslaafd. Ik ben gewoon een mens die door het systeem is gesloopt. Alles wat ik kan bewijzen, kan ik laten zien. Dossiers, mails, rapporten, diagnoses. Maar bewijs lost niks op als niemand luistert.Daarom start ik deze inzamelingsactie.Niet voor luxe. Niet voor mooie spullen.Voor overnachtingen. Voor eten. Voor veiligheid. Voor even adem.Elke euro helpt. Elke donatie geeft me een stukje adem terug. En als je niks kunt missen maar dit wil delen: ook dat is hulp. Ik vraag dit met lood in m’n schoenen. Maar ik heb geen andere keuze meer.Dankjewel dat je dit leest. Echt.